Αγάπη μου,
Το αίμα νερό δεν γίνεται
Το ξέρεις πως σε αγαπώ.
Το έχεις νιώσει, το έχεις ζήσει, το έχεις δει στα μάτια μου πως σε αγαπώ, είμαι σίγουρος/η.
Το ξέρω πως με αγαπάς, όσα δύσκολα κι αν περάσαμε μεταξύ μας, αντιλαμβάνομαι πως βρέθηκες σε μια συγκεκριμένη συνθήκη με συγκεκριμένη πίεση από ενήλικες γύρω σου και καταλαβαίνω πως λύγισες. Το καταλαβαίνω. Σε καταλαβαίνω.
Αντιλαμβάνομαι ότι δεν φταις εσύ για όλο αυτό το μπέρδεμα.
Βρέθηκες στη μέση μιας μάχης που δεν διάλεξες και σε πήραν τα πυρά.
Αναλαμβάνω το δικό μου κομμάτι της ευθύνης.
Έδειξα δειλία χρόνια πριν, και δεν εξυγίανα την κατάσταση, προτού καν εσύ γεννηθείς.
Χαίρομαι αφάνταστα όμως που γεννήθηκες και δεν το αλλάζω με τίποτα. Με τίποτα δεν θα έπαιρνα τον χρόνο πίσω να αλλάξω τον ερχομό σου στη ζωή.
Μου είσαι πολύτιμο παιδί μου. Στις φλέβες μας κυλάει ίδιο αίμα. Είσαι ο γιος μου, η κόρη μου, είσαι το σπλάχνο μου. Σε αγαπώ φυσικά. Όπως με προτρέπει η φύση και όπως συνειδητά επιλέγω ξανά και ξανά, κάθε φορά που σε σκέφτομαι και μου λείπεις.
Μου λείπεις, γιε μου, κόρη μου. Μου λείπει το γέλιο σου, η χαρά σου, το αστείο σου, οι ζαβολιές σου, μα ελπίζω να συνεχίζεις να χαίρεσαι τώρα που είμαστε χωριστά, γιατί η παιδική ηλικία είναι για χαρά και ξεγνοιασιά, και όχι για έγνοιες.
Μην μπερδεύεις το κεφαλάκι σου με τα προβλήματα των μεγάλων. Δεν σε αφορούν. Ο πατέρας σου θα είναι πάντα πατέρας σου, η μάνα σου θα είναι πάντα μάνα σου. Μεταξύ τους πλέον δεν είναι ζευγάρι και ούτε θα είναι, αλλά αυτό δεν σε αφορά. Από την μάνα σου χωρίσαμε, από τον πατέρα σου χωρίσαμε, όχι από εσένα.
Είναι λανθασμένη τακτική και άδικο για εσένα, να μπαίνεις στη μέση και να αναγκάζεσαι να παίρνεις πλευρά. Επειδή δεν είναι δική σου η μάχη και κατ’ακρίβεια, εάν ήμασταν εμείς οι μεγάλοι ώριμοι, υπεύθυνοι και σοβαροί, δεν θα υπήρχε καμιά μάχη.
Γιατί είναι μέσα στη ζωή, όπως δυο άνθρωποι σμίγουν και παντρεύονται, να χωρίζουν. Δεν θα χωρίζουν όλοι, μην φοβάσαι πως μεγαλώνοντας σίγουρα θα σου συμβεί κι εσένα αυτό, ένας στους δυο γάμους όμως στις μέρες μας, καταλήγει σε διαζύγιο. Δεν συνέβηκε μόνο σε εμένα και τον πατέρα σου, ή σε εμένα και τη μητέρα σου, συμβαίνει σε πολλά ζευγάρια. Και υπάρχουν και ζευγάρια που καταφέρνουν μετά που θα χωρίσουν, να είναι πολιτισμένοι και ώριμοι, και να μην φορτώνουν τα παιδιά τους με δικά τους βάρη. Ο πατέρας σου κι εγώ, η μάνα σου κι εγώ, δυστυχώς δεν τα καταφέραμε. Κι αναγκάστηκες εσύ να μπεις στη μέση. Σε αναγκάσαμε με όσα κάναμε και με όσα παραλείψαμε να κάνουμε. Δεν έχει σημασία ποιος φταίει περισσότερο και ποιος λιγότερο. Σημασία έχει πως δεν είναι καλό για σένα που αναγκάστηκες να πάρεις τον ρόλο να υπερασπιστείς τον ένα από τους δύο γονείς σου.
Ξέρω πως όταν μου έστελνες θυμωμένα μηνύματα, δεν ήσουν μόνος σου. Γνωρίζω πως όταν μου έβαζες τις φωνές και με απειλούσες πως θα μου κάνεις κακό, δεν το έλεγες επειδή το εννοούσες. Επαναλάμβανες αυτά που ακούς γύρω σου. Σε συγχωρώ για αυτό, αλλά δεν σημαίνει πως είναι για το καλό σου και για το καλό μας να επαναληφθεί. Η δική μας σχέση ξεκίνησε από την μέρα που γεννήθηκες και θα διαρκέσει για όλη μας την ζωή. Αυτό το μικρό δύσκολο κομμάτι είμαι σίγουρος πως θα ξεχαστεί στο μέλλον. Γιατί κάποια στιγμή, θα μπορέσεις να με αντικρίσεις ως τον γονιό σου, και όχι ως τον πρώην ή την πρώην του άλλου σου γονιού.
Εφόσον σε αυτή τη φάση, δεν μπορούμε να βρισκόμαστε ελεύθερα, το παιδί με το γονιό, ο γονιός με το παιδί, και να περνάμε μαζί ποιοτικό χρόνο, εφόσον δεν θέλεις να με βλέπεις, είναι καλύτερα να μείνουμε μακριά. Δεν θέλω να σε πιέζω να κάνεις κάτι που αυτή τη στιγμή δεν θέλεις. Για να σε προστατεύσω, δεν επιμένω να βρισκόμαστε κάτω από αυτές τις συνθήκες.
Για να σε προστατεύσω.
Σε αγαπώ και θέλω το καλό σου. Και έτσι όπως τα κάναμε εμείς οι μεγάλοι τα πράγματα, αυτή την στιγμή είναι για το καλό σου να μείνεις έξω από την μάχη αυτή, την αχρείαστη, την ανόητη, αυτή που εμείς οι μεγάλοι οφείλαμε να μην την αρχίσουμε, και οφείλουμε να την τελειώσουμε. Γιατί κανένας δεν ωφελείται από αυτή την κατάσταση. Όλοι στενοχωριόμαστε.
Και δεν θέλω να στενοχωριέσαι παιδί μου. Είμαι γονιός σου και η ευθύνη μου είναι πρώτα από όλα να σε προστατεύσω από αχρείαστη στενοχώρια. Έχω ευθύνη να λύσω μόνος μου τα προβλήματα μου και να σε προστατεύσω κι εσένα από αυτά. Δεν είναι δουλειά του παιδιού να λύνει τα προβλήματα του γονιού. Ο γονιός οφείλει να λύνει μόνος του τα δικά του προβλήματα, και το παιδί να μένει ήσυχο και ελεύθερο να ζήσει τη ζωή του.
Δεν ήσουν εσύ παντρεμένος με τον άλλο γονιό σου, εγώ ήμουν. Δεν χώρισα από εσένα, από τον άλλο γονιό σου χώρισα. Και εγώ φταίω που βρίσκομαι σε αυτή τη θέση, και τα λάθη μου τα έκανα εγώ, δεν φταις σε τίποτα εσύ. Και όπως δεν φταις, ούτε έχει κάτι που μπορείς να κάνεις για να καλυτερεύσει η κατάσταση. Μείνε έξω από αυτή την ανόητη μάχη. Μείνε μακριά. Μπορεί αυτή τη στιγμή να φαίνεται θέμα ζωής και θανάτου, αλλά σε λίγα χρόνια θα ξεθωριάσει αυτή η ιστορία και θα μεγαλώσεις κι εσύ και θα καταλάβεις πως το να χωρίσει ένας άνθρωπος από ένα γάμο που δεν ήταν καλός, είναι ανθρώπινο δικαίωμα, και το να χωρίσει από τον/την σύζυγο του, δεν σημαίνει πως χωρίζει από τα παιδιά του. θα το καταλάβεις αυτό, είμαι σίγουρος. Όταν μεγαλώσεις κι άλλο. Όταν ανεξαρτητοποιηθείς, όταν ερωτευτείς με ανταπόκριση, θα δεις τι σημαίνει “είμαι ζευγάρι με κάποιον που τον αγαπώ και με αγαπά”, θα δεις ποια είναι τα αληθινά συναισθήματα που κρατούν ένα ζευγάρι μαζί, και πως οι γονείς σου χωρίσαμε επειδή δεν τα είχαμε αυτά. Τώρα δεν μπορείς να το αντιληφθείς. Και δεν περιμένω από εσένα να το αντιληφθείς.
Σε σκέφτομαι, σε έχω στο μυαλό μου καθημερινά και προσπαθώ να γίνομαι όλο και καλύτερος άνθρωπος, ώστε και να είμαι όλο και καλύτερος γονιός για εσένα.
Και όσον αφορά στον αχρείαστο πόλεμο που υπάρχει αυτή τη στιγμή με τον άλλο γονιό σου, καταβάλλω κάθε προσπάθεια ώστε να λήξει όσο πιο γρήγορα γίνεται. Για να ηρεμήσουμε όλοι. Και κυρίως εσύ.
Λυπούμαι που βρέθηκες στη μέση μιας διαμάχης αχρείαστης.
Το να χωρίσει ένα ζευγάρι δεν είναι το τέλος του κόσμου.
Το αίμα δεν γίνεται νερό. Είσαι ο γιος μου, η κόρη μου, και όσα χρόνια κι αν περάσουν για να φτιάξουν οι σχέσεις μας, όσα δύσκολα κι αν περάσαμε ή θα περάσουμε, αυτό δεν αλλάζει ποτέ. Έχουμε ίδιο αίμα στις φλέβες μας. Η σχέση μας θα είναι για όσο ζούμε. Δεν τελειώνει η σχέση του γονιού με το παιδί με ένα διαζύγιο από τον άλλο γονιό, θα δεις.
Δεν είναι ανάγκη να μου απαντήσεις σε αυτό το γράμμα.
Δεν είναι ανάγκη να πάρεις μέρος σε αυτό τον πόλεμο ξανά.
Μείνε μακριά από τη διαμάχη και στο ξαναγράφω:
το αίμα νερό δεν γίνεται.
Πάντα θα είμαι ο γονιός σου, πάντα θα είσαι το παιδί μου.
Και το να αγαπάς εμένα, δεν σημαίνει να μην αγαπάς τον άλλο γονιό σου. Κι ο άλλος γονιός σου είναι συγγενής σου εξ αίματος. Μπορείς να μας αγαπάς και τους δυο, όπως και οι δυο αγαπούμε εσένα, παρόλο που μεταξύ μας χωρίσαμε.
Σου ζητώ ειλικρινά συγγνώμη για αυτό που αναγκάστηκες να περάσεις. Τον ανόητο και αχρείαστο πόλεμο, για κάτι τόσο φυσιολογικό όπως ένα διαζύγιο. Εμείς οι μεγάλοι οφείλαμε να το αντιμετωπίσουμε μόνοι μας. Να αναλάβει ο καθένας τις δικές του ευθύνες και να σε αφήναμε έξω από αυτό.
Δεν έχεις καμιά υποχρέωση να αναλάβεις ούτε τα δικά μου προβλήματα, ούτε τα προβλήματα του άλλου γονιού σου. Ζήσε τη ζωή σου και θα ανταμωθούμε ξανά. Το αίμα νερό δεν γίνεται.
Σε αγαπώ.
