Παρουσίαση του βιβλίου “Να μείνω ή να φύγω;” στην Πάφο στις 24/11/2018!
- ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ Άρθρα
Απογευματινό τσάι στην Αγλαντζιά, Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2018
- ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ Άρθρα
Σοφά λόγια για την αυτογνωσία και τους πραγματικούς φίλους από την Δρα Αριστονίκη Θεοδοσίου
Σοφά λόγια από την αγαπημένη μου συνάδελφο, φίλη κουμπάρα ❤️❤️❤️
Συμφωνώ σε κάθε λέξη.
Να μην μας νοιάζει.
Να μην ξεπουλούμε τον εαυτό μας για κανένα κοινωνικό φιάσκο…
Να εισαι αληθινος;
Ποσο κουραγιο θελει κανεις για να μαθει ποιος ειναι;
Θελει κοτσια για να αντεξεις αυτο που εισαι
Να διαχωρισεις πρωτιστως μεσα σου
Αυτα που θελουν οι αλλοι να εισαι
Αυτα που θελεις εσυ να γινεις
Αυτα που είσαι
Και υστερα να βρεις την δυναμη να σε αντεξεις
Και να το δειχνεις
Να εισαι αληθινος
Σιχαινομαι την υποκρισια
Τα διπλα, τριπλα προσωπα και προσωπεια
Αυτα που αλλοι βαφτιζουν διπλωματια και αλλοι κοινωνικα αποδεκτα, στερεοτυπα, προκαταληψεις με κοινωνικο προσημο
Αυτους που αλλα δειχνουν μπροστα σου κι αλλα λενε πισω σου
Αυτους που ζουν για την εικονα τους
Γιατι μονο αυτη τους δινει αξία
Με αρεσει να κοιτω τον αλλον στα ματια
Και να μαι καθρέφτης
Να ξερω τι μου γινεται
Γιαυτο εχω λιγους φιλους
Αλλα τους αγαπω απο καρδιας
Γιαυτο δεν ειμαι συμπαθής σε πολλους
Αλλα δεν με νοιάζει
Γιαυτο και δεν με προτιμουν οι πολλοι
Καλυτερα
Εκανα πολυ κοπο να μαγαπησω και να με αποδεκτω
Και δεν θα ξεπουλησω αυτο που ειμαι για κανενα κοινωνικο φιάσκο
Την αγαπη μου
Δρ Αριστονίκη Θεοδοσίου
Ψυχολόγος, ψυχοθεραπεύτρια, συγγραφέας.
- ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ Άρθρα
Παρουσίαση του νέου μου βιβλίου με τίτλο “Να μείνω ή να φύγω;” στην Λεμεσό!
- ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ Άρθρα
Ομιλία σε εκδήλωση στην ΣΕΚ Παραλιμνίου
Αύριο, Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2018 θα μιλήσω στο απογευματινό τσάι της ΣΕΚ Παραλιμνίου με θέμα:
ΤΟΞΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ MOBBING, bullying στον χώρο εργασίας μας. ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΙ;
Η εκδήλωση θα ξεκινήσει η ώρα 5.30μμ στο ξενοδοχείο Νissi Beach στην Αγία Νάπα.
Είναι το ετήσιο φιλανθρωπικό τσάι της Ε.Ε.Σ. Υπαλλήλων Ξενοδοχείων και του Τμήματος εργαζομένων γυναικών ΣΕΚ Αμμοχώστου.
Ελάτε να γνωριστούμε κι από κοντά!
- ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ Άρθρα
Ψυχολογική σημασία και αντιμετώπιση του καρκίνου του προστάτη στον άνδρα
Η εισήγηση μου στην ιατρική ημερίδα του Europa Uomo, που έγινε στις 13.3.2015 στο Intercollege στην Λάρνακα
- ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ Άρθρα
Για την ζωή μετά τον θάνατο
Νευροχειρούργος του πανεπιστημίου Χάρβαρντ, και ένας από τους εγκυρότερους πρώην σκεπτικιστές για τη ζωή μετά τον θάνατο, ξύπνησε από κώμα 7 ημερών και μίλησε για την εμπειρία του. Σε μια πολύκροτη εκπομπή του ABC channel που έσπασε σε θεαματικότητα κάθε ρεκόρ, ο καθηγητής Νευροχειρουργικής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ Εμπεν Αλεξάντερ περιέγραψε το «ταξίδι» του.
Στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, στα «κεντρικά» της Βοστόνης, με τους πιο έγκυρους του κόσμου νευροχειρούργους και νευροψυχίατρους για ομάδα θεραπόντων, οι νοσοκόμες εξέταζαν το σώμα του νευροχειρούργου Αlexander που είχε υποστεί βαριά βακτηριακή μηνιγγίτιδα, επανειλημμένως, ανοίγοντας τα βλέφαρα και φωτίζοντας τα μάτια του Alexander με τoν πιο εκτυφλωτικό φακό. ‘Βut nobody was there’, ανέφεραν διαρκώς κάθε μέρα επί μία εβδομάδα στο επίσημο ιστορικό.
Και ο ίδιος όμως ο κορυφαίος καθηγητής, από την ώρα που ξύπνησε, όπως και στην συνέντευξή του στο ABC, δηλώνει ότι «Δεν ήταν εκεί». Το Ταξίδι που πήγε στον Παράδεισο, επιμένει ότι ήταν Αληθινό.
Ο καθηγητής Νευροχειρουργικής του Χάρβαρντ, που ήδη εξέδωσε το βιβλίο του «Απόδειξη Παραδείσου», (“Proof of Heaven”), απέδειξε, όταν επανήλθε στις αισθήσεις του -και τον πραγματικό χρόνο αυτής της ζωής-, ότι ο εγκέφαλος του δεν είχε καμία δυνατότητα ούτε να σκεφτεί, ούτε να ονειρευτεί, ούτε να θυμηθεί ή να σχηματίσει πλάνα και εικόνες, όπως αυτά που έφερε μαζί του ο Alexander γυρνώντας απ’ το κώμα!
Υποστηρίζει τώρα, ότι υπάρχουμε πέρα από το σώμα μας και γνωρίζουμε πέρα απ’ τον εγκέφαλο μας. Προτρέπει την σύγχρονη Επιστήμη να αλλάξει αντίληψη για την Αντίληψή μας, και περιγράφει τον παράδεισο…
«Δεν είχα γλώσσα, ούτε καμιά από τις γήινες αναμνήσεις μου. Δεν είχα αίσθηση του σώματος μου καθόλου, αλλά βρέθηκα σε μια κατάφυτη κοιλάδα από μια άλλη διάσταση, αλλά υπερ-πραγματική. Από έναν κόσμο, rich ultra-real world, όπως λέει, μιας Ασύλληπτα Σοφής Σύλληψης».
Ο καθηγητής νευροχειρουργικής του πιο έγκυρου στο κόσμο Κέντρου Γνώσης της Ιατρικής, του Χάρβαρντ, που λόγω ειδικότητας είναι ο καθ’ ύλην αρμόδιος να γνωρίζει τις λειτουργίες, τα όρια και τους μηχανισμούς κάθε νευρώνα του ανθρώπινου εγκεφάλου, έχει ήδη αποδείξει με το παράδειγμα του, σε επιστημονικούς όρους ότι, η Εμπειρία και η Ανάμνηση, με τις Εικόνες Ζωντανές αφότου ξύπνησε απ’ το κώμα, είναι απολύτως αδύνατον να συνέβησαν σε ανθρώπινο εγκέφαλο με τόσο μολυσματική βακτηριακή μηνιγγίτιδα η οποία είχε εξαφανίσει, από τον δικό του εγκέφαλο, κάθε επίπεδο γλυκόζης!
Ο Δρ. Αλεξάντερ εξήγησε στην εκπομπή του ABC το «περιστατικό του εαυτού του», λέγοντας ότι τα εγκεφαλογραφήματα έδειχναν απολύτως νεκρές τις περιοχές του εγκεφάλου που προσδίδουν συνείδηση, σκέψη, μνήμη και κατανόηση: «Γνωρίζω ότι πολλοί θα το αποδώσουν σε παραίσθηση, αλλά εγώ επιστημονικά αποδεικνύω ότι δεν ήταν ούτε όνειρο ούτε παραίσθηση, ούτε μυθοπλασίες, και προσωπικά γνωρίζω ότι Έχει συμβεί, αλλά Έξω από το Μυαλό μου».
«…Οι παραισθήσεις, στις οποίες αποδίδαμε ως σκεπτικιστές την εξήγηση από τις περιγραφές ασθενών με Επιθανάτιες Εμπειρίες, απαιτούν τη λειτουργία κάποιου ελάχιστου, βασικού να μη τι άλλο, συγχρονισμού στο φλοιό του εγκεφάλου. Στη δική μου περίπτωση, τα επίπεδα της γλυκόζης που με μια βακτηριακή μηνιγγίτιδα πέφτουν από 100 στο 80 – 60, και με μια επιθετική μηνιγγιτίδα φτάνουν στο 20, σε μένα είχαν φτάσει στο 1. Κανένας ασθενής δε θα θυμόταν τίποτα σ αυτά τα επίπεδα, ούτε ο εγκέφαλος θα ήταν ικανός να τα παράξει».
Στο πιο επιστημονικό Ταξίδι στο Παράδεισο που άκουσαν οι άνθρωποι ποτέ, ο δρ Αλεξάντερ περιγράφει: «Ήμουν μια κουκίδα Επίγνωσης χωρίς να κουβαλάω καμία από τις γήινες εμπειρίες μου, ούτε το σώμα μου. Στην αρχή, (πριν φτάσω στον Παράδεισο) βρέθηκα ένα κατασκότεινο περιβάλλον με κάποιου τύπου ‘καλωδίωση’. Σαν να θυμάμαι ρίζες, και διακλαδώσεις, και εκεί νομίζω ότι έμεινα για πολύ καιρό, θα έλεγα, για χρόνια».
«Ελευθερώθηκα από εκείνο το πανέμορφο σπειροειδές λευκό φως που εξέπεμπε μια απίστευτα συγκλονιστική μελώδια που με εισήγαγε στη Φωτεινή Κοιλάδα…».
Σαν σκηνή από παιδικό παραμύθι ο Dr.Alexander θυμάται μια νεαρή γυναίκα να εμφανίζεται διάσπαρτα στον Χωροχρόνο («να τσουλάει μπροστά του στο χώρο και το χρόνο…») και χωρίς λόγια να του μιλά: «Με κοίταζε, και χωρίς καμία λέξη καταλάβαινα αμέσως ό,τι μου έλεγε, έπαιρνα το μήνυμα μόνο από το κοίταγμά της: «Είσαι αγάπη, είσαι εκλεκτός, δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι…».
Κι όμως ναι, ο τόσο αυστηρός ακαδημαϊκά καθηγητής του Χάρβαρντ, θυμάται, και περιγράφει επιστημονικά στην μαρτυρία της δικής του Επιθανάτιας Εμπειρίας, Near-Death Experience, τη νεαρή γυναίκα να ίπταται πάνω σ’ ένα φτερό πεταλούδας!
Ενδιαφέρον έχει η περιγραφή του Αλεξάντερ για τον Θεό. Τον αντιλήφθηκε μέσα από μια σφαίρα κρυστάλλινου φωτός.
«Ο Θεός…», λέει χαρακτηριστικά, «ήταν μια απέραντη παρουσία αγάπης, ήταν το όλον της αιωνιότητας και της υπαρκτής συνείδησης. Αλλά ήταν αυτή η σφαίρα κρυστάλλινου φωτός ο απαραίτητος μετασχηματιστής, σαν ένας μεταφραστής που ήταν απαραίτητος για να υπάρξει το Άπλετο Φως του Θείου και Απίστευτου…».
Το ενδιαφέρον είναι ότι στα εξονυχιστικά τεστ αντιληπτότητας, μνήμης και κάθε άλλης εγκεφαλικής λειτουργίας που περίμεναν τον Δόκτορα όταν γύρισε από… το κώμα, -για τα γήινα-, του έδειξαν, αμέσως μόλις ξύπνησε στην ΜΕΘ (και αυτό χαρακτηρίζεται επιστημονικά απρόβλεπτο, ή και θαύμα, γιατί δεν υπήρχαν πιθανότητες ο εγκέφαλός του να επανέλθει), και μια σειρά από φωτογραφίες γνωστών και άγνωστων στην ζωή του μέχρι πριν από το ατύχημα. Αναγνώρισε την βιολογική του αδελφή, -που ποτέ όσο ζούσε πριν το νοσοκομείο δεν είχε συναντήσει γιατί ήταν υιοθετημένος-, στο πρόσωπο της νεράιδας του απ’ τον Χωροχρόνο.
Τώρα, με πλήρως αποκατεστημένη την λειτουργία του εγκέφαλου του, -τόσο θεαματικά που σκίζουν πτυχία στο Χάρβαρντ!-, o Alexander προκαλεί, από το THINK-TANK της Γνώσης για τον Άνθρωπο όπου βρίσκεται, την επιστήμη, να αλλάξει κι αυτή με τη σειρά της, μυαλά!
«Είναι πια ξεκάθαρο για την Σύγχρονη Γνώση ότι πρέπει να αναποδογυρίσουμε το πλάνο και να το δούμε από την άλλη πλευρά» λέει. «Η συνειδητότητα υπάρχει σε μια πολύ πιο πλούσια μορφή, ελεύθερη και ανεξάρτητη από τον εγκέφαλο, γιατί πηγάζει από την συνείδηση των ψυχών μας οι οποίες είναι αιώνιες, και το γεγονός ότι η Επίγνωση, η Συνείδηση, η Ψυχή, το Πνεύμα μας, δεν εξαρτώνται από την ύπαρξη του εγκεφάλου στο φυσικό σύμπαν.
Στην πραγματικότητα η συνειδητότητα απελευθερώνεται σε πολύ πιο πλούσια επίγνωση όταν είμαστε εκτός…»
Dr Eben Alexander
lifebeyonddeath.net
- ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ Άρθρα
Μεγαλώνοντας τους εφήβους μας στην κοινωνία της κρίσης
- ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ Άρθρα
Είναι αφύσικο να ζεις τη ζωή σου για τους άλλους
Ζούμε σε μια κοινωνία αφύσικη. Παρόλο που κάθε μωρό που γεννιέται φέρει μαζί του ένα πρωτόγονο σώμα, εξοπλισμένο με όλους τους πρωτόγονους μηχανισμούς επιβίωσης, μέσα από την ποπ κουλτούρα, τη λαϊκή παράδοση και την ανατροφή των παιδιών μας στην Κύπρο, τα μετατρέπουμε σε ανθρώπους που θεωρούν φυσικό το αφύσικο.
ΕΙΝΑΙ ΑΦΥΣΙΚΟ ΝΑ ΖΕΙΣ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ. Είτε αυτοί οι άλλοι είναι τα παιδιά σου, είτε η μάνα σου.
Επειδή έτσι πάει το πράγμα, δυστυχώς. Οι γονείς έχουν ήδη μάθει μεγαλώνοντας από τους δικούς τους γονείς και τους δικούς τους παππούδες πως το φυσιολογικό είναι ο γονιός να τα θυσιάζει όλα για το παιδί του. Πως από την στιγμή που γίνεται γονιός οφείλει, πρέπει να βάζει πάντα το παιδί του προτεραιότητα και ιδιαιτέρως να θυσιάζεται για αυτό. Ακόμη και εάν το παιδί του ενηλικιωθεί, πάλι ο γονιός οφείλει να βάζει το παιδί του πάνω από τον ίδιο. Εκτός από μία περίπτωση: όταν το παιδί του αποκτήσει δικά του παιδιά, τότε ο γονιός οφείλει να βάζει τα εγγόνια του πάνω από τα παιδιά του. Γιατί όπως το λέει και η λαϊκή παροιμία: «του παιδιού μου το παιδί εν δυο φορές παιδί μου».
Για να το καταλάβουμε γλαφυρότερα.
Λέει η Κυπραία Μάνα: Εγώ θα θυσιάσω την ζωή μου για το παιδί μου και θα συνεχίζω να την θυσιάζω μέχρι το παιδί μου να αποκτήσει δικά του παιδιά. Τότε θα θυσιάζω την ζωή μου για τα εγγόνια μου και θα προτρέπω, θα συμβουλεύω το παιδί μου να θυσιάζει κι αυτό τη δική του ζωή για τα παιδιά του, δηλαδή τα εγγόνια μου, και αν παρατηρήσω πως δεν το κάνει, θα του προκαλώ ενοχές και τύψεις μέχρι να το κάνει.
Από την στιγμή δηλαδή που κάποιος γίνεται γονιός, με βάση τα κοινωνικά στερεότυπα, παύει να έχει ατομικά δικαιώματα και ελευθερίες και οφείλει να θυσιάζει οποιαδήποτε επιλογή ή επιθυμία του «για το καλό των παιδιών του».
Φυλακίζει η κοινωνία τους ενήλικες σε μια αφύσικη υποταγή στους ανήλικους, οι οποίοι όταν κι αυτοί ενηλικιωθούν οφείλουν να υποταχθούν με τη δική τους σειρά στους ανήλικους που θα γεννήσουν.
Αυτό είναι παντελώς αφύσικο! Πάει κόντρα σε κάθε φυσικό νόμο!
Η φύση προνοεί ώστε τα μικρά παιδιά να είναι προσκολλημένα στους ενήλικες που τα μεγαλώνουν ώστε να τους προστατεύουν. Και η υποταγή αυτή ή ο σεβασμός προς τους γονείς και τους παππούδες δεν κερδίζεται, αλλά επιβάλλεται λόγω διανοητικής και σωματικής υπεροχής των ενηλίκων προς τους ανήλικους.
Όταν τα παιδιά μεγαλώσουν, δηλαδή ενηλικιωθούν, μπορούν πλέον μόνα τους να φροντίζουν και να προστατεύουν τον εαυτό τους, οπότε πλέον δεν είναι απαραίτητο οι γονείς τους να θυσιάζουν οτιδήποτε για τα παιδιά τους, επειδή τα παιδιά τους είναι πλέον ενήλικες και δεν τους χρειάζονται.
Ας σημειωθεί πως στις πρωτόγονες κοινωνίες η ψυχοσωματική ενηλικίωση προέκυπτε στα 12 χρόνια και όχι στα 18 όπως σήμερα.
Η συνθήκη αυτή που συντηρεί η κυπριακή κοινωνία, στο 2017 πως οι γονείς οφείλουν να θυσιάζουν την ελευθερία, την ευχαρίστηση τους, τα ανθρώπινα τους δικαιώματα «για το καλό των παιδιών τους», που τους το καθορίζουν αυτό το καλό οι δικοί τους γονείς, οι οποίοι χωρίς να ρωτήσουν τα παιδιά τους «θυσιάστηκαν» για αυτά, αποτελεί μια αρρωστημένη αλυσίδα.
Λέει η Μάνα στο παιδί:
Επειδή εγώ όταν ήσουν εσύ μικρός, δεν είχα το θάρρος να ακολουθήσω αυτά που ήθελα, πχ να σπουδάσω αυτό που ήθελα, να δουλέψω το επάγγελμα που ήθελα, να χωρίσω από τον πατέρα σου που δεν ήθελα, κι εσύ τώρα είσαι υποχρεωμένος να ξεχάσεις κάθε επιθυμία και ανθρώπινο σου δικαίωμα, επειδή έχεις παιδιά. Και τα εγγόνια μου τα έχω πιο ψηλά από εσένα που είσαι παιδί μου. Και υποθέτω, και γνωρίζω ως μάγος της φυλής, πως εάν εσύ ακολουθήσεις τις επιθυμίες σου, η σχέση σου με τα παιδιά σου θα καταστραφεί. Κατ ακρίβεια, θα δουλέψω σκληρά κι εγώ για αυτό. Και μετά θα τραβάς τα μαλλιά σου. Γιατί τα παιδιά σου δεν θα σε θέλουν. Και με ποιον θα ασχολείσαι εσύ μετά;
Απάντηση ενήλικα παιδιού στην «ηρωίδα μάνα»:
Ξέχασες κάτι πολύ σημαντικό, μάνα!
Θα ακολουθήσω τις επιθυμίες μου και θα εξασκήσω τα ανθρώπινα μου δικαιώματα, ούτως ώστε να έχω δική μου ζωή που να με γεμίζει και να μην έχω ανάγκη ,όπως εσύ, να ζω διαμέσου της ζωής των παιδιών μου. Και εάν τα παιδιά μου δεν είναι προσκολλημένα πάνω μου μεγαλώνοντας, σημαίνει πως μεγάλωσαν και έγιναν φυσιολογικοί ενήλικες.
Αυτό που εσύ φοβάσαι, για μένα είναι στόχος.
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΜΕ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ.
Και κάτι τελευταίο:
Ο σεβασμός επιβάλλεται στους ανήλικους και κερδίζεται από τους ενήλικες.
Μπορείς τώρα, ως μάνα μου, εσύ που είσαι άνω των 50 να μου εμπνεύσεις σεβασμό, εμένα που είμαι άνω των 30; Ή έχεις την ανάγκη να μου τον επιβάλεις και να τον εκμαιεύσεις με κλάματα, πρόκληση ενοχών και το ανεπανάληπτο: «εγώ που θυσιάστηκα για εσάς .»;;;
Μήπως για αυτό τον λόγο επέμενες να παντρευτώ και να κάνω παιδιά, ούτως ώστε να έχει νόημα η δική σου ζωή;
Μήπως;
Θέκλα Πετρίδου
Ψυχολόγος
- ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ Άρθρα