Την πρώτη μέρα κυκλοφορίας του νέου μου βιβλίου και η παρουσίαση του στην Λευκωσία!

Είστε ευπρόσδεκτοι!

Όπως έλεγα και το πρωί στην εκπομπή, είχαμε ένα καθ’όλα κινητικό Σαββατοκύριακο.

Δεν τα καταφέραμε να πάμε στο ησυχαστήριο μας στο χωριό, λόγω κοινωνικών υποχρεώσεων.

Είδαμε πολύ κόσμο, και συναναστρφήκαμε με πολύ κόσμο. Ή τουλάχιστον, προσπαθήσαμε να συναναστραφούμε.

Έμεινε στον νουν μου, που λέμε στην Κυπριακή διάλεκτο, μου έκανε τρομερή εντύπωση στη δημοτική, πως σε μια δημόσια εκδήλωση, με πολύ κόσμο, συναντήσαμε δυο φορές, ένα πρόσωπο που υποτίθεται διατείνεται φιλικά προς εμένα. Τουλάχιστον έτσι έχει δηλώσει δημοσίως. Και την πρώτη και την δεύτερη φορά προσπάθησα να μιλήσω σε αυτό το πρόσωπο. Την πρώτη φορά το χαιρέτησα, και μιλούσε με κάποιον άλλο και δεν με είδε, ή έκανε πως δεν με είδε, ε σόρυ βρε παιδιά έχω και τόσο εκτόπισμα, δύσκολο να με χάσει κανείς. Τελοσπάντων, είπα, δεν πειράζει, είχε δουλειά η κοπέλα, μιλούσε με άλλον άνθρωπο, κι εγώ ίσως ήμουν αγενής που πήγα να χαιρετήσω. Την δεύτερη φορά όμως, ήταν ξεκάθαρο. Στεκόμασταν με ένα κοινό φίλο και μιλούσαμε. Περνάει σφαίρα. Εγώ πάλι εκεί, αφελής, την φωνάζω με το όνομα και την χαιρετάω. Κάνει μια ακατανόητη χειρονομία, καλόπιστα την προσέλαβα ότι σήμαινε, πάω να κάνω κάτι και επιστρέφω να σας μιλήσω. Μετά από λίγο, επιστρέφει, περνάει από δίπλα μας χωρίς να μας κοιτάξει, ΟΚ, εκεί κατάλαβα πως μας αγνοούσε επίτηδες και πήγε παραπέρα και μιλούσε με άλλα πρόσωπα.

Σοβαρά τώρα. Seriously που λένε και στο χωριό μου! Κοπέλα μου, έχεις κάτι μαζί μου; Πάρε με ένα τηλέφωνο να μου το πεις. Εγώ θυμάμαι πως την τελευταία φορά που συναντηθήκαμε έλεγες και έδειχνες πως με συμπαθείς. Έκαμα σου κάτι χωρίς να το γνωρίζω; Πες μου το να το μάθω. Αλλά όχι κι έτσι. Δεν τρώμε κουτόχορτο. Ή μήπως πρέπει να αρχίσουμε να τρώμε μπας και βγάλουμε άκρη;

Α χα χα χα χα.

Ανέφερα το ζήτημα και σε ένα από τα βιντεάκια που ανέβασα την Κυριακή. Και με ρωτάτε ποια είναι. Δεν έχει σημασία ποια είναι. Σημασία έχει η συμπεριφορά που είναι το λιγότερο ακοινώνητη.

Άμα μας ενοχλεί κάτι που μας έκανε κάποιος, ή που νομίζουμε πως μας έκανε, του το λέμε στα ίσια. Εάν μας ενδιαφέρει εκείνος ο άνθρωπος. Εάν δεν μας ενδιαφέρει, τον γράφουμε εκεί που ξέρουμε και τον αφήνουμε να εξάγει μόνος του συμπεράσματα. Εγώ εδώ εξήγα συμπεράσματα και παράλληλα ελέγχω και την ιστοσελίδα μου που της παρήγγειλα ένα lifting μπας και βρω τρόπο να τα ποστάρω όλα σε ένα ιστότοπο και μετά απλώς να πατάω το κουμπί για share.

Αυτό είναι ένα δοκιμαστικό, της ιστοσελίδας προτού κυκλοφορήσει.

Της κοπελιάς ήταν απλώς ένα συμπερασματικό. Επειδή διαγνώσεις είπαμε πλέον δεν κάνουμε… Φιλιάααααα

Η ψυχολόγος Θέκλα Πετρίδου επανέρχεται με ένα νέο εγχειρίδιο, για τις ερωτικές σχέσεις και τους γάμους αυτή τη φορά, και μας βοηθά να απαντήσουμε στο πιο δύσκολο ίσως ερώτημα που μπορεί να έχουμε για τον γάμο ή τη σχέση μας: Να μείνω ή να φύγω;

Μέσα από αληθινά παραδείγματα από την κλινική της εμπειρία μπορούμε να αντιληφθούμε αν η σχέση μας είναι ζωντανή ή αν βρισκόμαστε σε γάμο-βιτρίνα ή γάμο συμφέροντος∙ αν η σεξουαλική μας ζωή είναι φυσιολογική∙ αν η ρουτίνα είναι λόγος χωρισμού και αν είναι στη φύση μας η μονογαμία.

Στις σελίδες του βιβλίου υπάρχουν απαντήσεις σε πολύ σημαντικά ερωτήματα όπως:

Κάνω άραγε για γάμο;
Πρέπει να χωρίσω εξαιτίας της πεθεράς;
Μήπως έχω παντρευτεί έναν τοξικό άνθρωπο;
Έχω αγαπήσει, ή έχει αγαπήσει, τρίτο πρόσωπο;
Μήπως βρίσκομαι σε μια βίαιη, κακοποιητική σχέση;
Μένω στον γάμο μου για τα παιδιά;
Ένας γάμος χωρίς παιδιά μπορεί να επιβιώσει;
Η ασθένεια ενός συντρόφου ή ενός παιδιού μπορεί να επηρεάσει αρνητικά μια σχέση;
Και τέλος, ένα σοβαρό ερώτημα που απασχολεί όσους σκέφτονται να χωρίσουν: Τι θα πει ο κόσμος;

Ένα βιβλίο που καταρρίπτει βασικούς μύθους για τον έρωτα και τον γάμο, προβάλλοντας παράλληλα υγιή παραδείγματα που μας δίνουν θάρρος και μας κάνουν αισιόδοξους.

Μπορείτε να προ-παραγγείλετε το βιβλίο από την σελίδα των εκδόσεων Ψυχογιός: