Πρωινό της Τρίτης. Μια παραδοσιακά ήσυχη μέρα. Αφιερωμένη στο γράψιμο. Κάθομαι κι αναλογίζομαι την εβδομάδα που πέρασε. Τους ανθρώπους που γνώρισα στο γραφείο. Κάθε άνθρωπος που έρχεται και μια ιστορία. Κάθε ζευγάρι και ένας πόλεμος.
Θυμούμαι το λαϊκό άσμα «έρωτας ή πόλεμος» και χαμογελώ. Αλήθεια, θα έπρεπε να υπάρχει αυτό το «ή»; Θα έπρεπε να καταλήγουν οι άνθρωποι εδώ σκοτωμένοι, από τις μάχες, τις πισώπλατες μαχαιριές, τον πόλεμο των ζευγαριών;
Μικρή φλέρταρα σαδιστικά με τον άχαρο ρόλο της Κασσάνδρας. Έπαιζα το νοητό παιχνίδι να προβλέπω τα κακά που θα γίνουν σήμερα, αύριο, του χρόνου. Ίσως να ήταν κι αυτός ένας εκδικητικός τρόπος να διαβώ τη δύσκολη παιδική μου ηλικία. Προέβλεπα πότε θα με έδερνε ο πατέρας μου, πότε θα τσακωνόμουνα με τον αδελφό μου, πότε θα με κατσάδιαζε ο δάσκαλος, πότε θα τσακώνονταν μαζί μου οι συμμαθητές μου… Και της τύχης ειρωνεία σχεδόν πάντα έπεφτα μέσα. Ίσως έκανα και το κάτι τις μου να το προκαλέσω θα μου πείτε, μα βέβαια. Έτσι δουλεύει η Κασσάνδρα. Προβλέπει και μετά εκτελεί. Το φαινόμενο της αυτοεκπληρούμενης προφητείας ένα πράγμα. Πιστεύεις πως κάτι θα συμβεί και μετά προσαρμόζεις τη συμπεριφορά σου αναλόγως, ώστε να βγει σωστή η προφητεία.
Τώρα δε μου αρέσει πια να είμαι Κασσάνδρα, θέλω να είμαι Αθηνά, ναι αυτός ο ρόλος με συγκινεί τώρα. Αυτός της σοφής, και Θέτις ίσως, της δίκαιης… μα πάλι αυτός που μου πέφτει στη μοιρασιά είναι της Κασσάνδρας. Βλέπω ένα ζευγάρι στις αρχές και προβλέπω τι θα συμβεί στη σχέση τους αν συνεχίσουν να είναι όπως είναι… Βλέπω ένα ζευγάρι στο τέλος και βλέπω πίσω τι παίχτηκε, χωρίς να μου τα πουν, κι όταν τους τα περιγράφω, τα παίζουν…!
Κι είμαι σίγουρη πως δεν έχω μαντικές ικανότητες, κι ας επιμένει η πιο συμπαθητική γιαγιά στη γειτονιά μου πως είμαι από άλλο στερέωμα. Δεν είμαι μέντιουμ και προβλέπω, βλέπω απλώς την «κολοσυρμαθκιάν του κούφου» .
Η Κασσάνδρα λοιπόν σήμερα σας κάνει ένα δώρο. Μοιράζεται μαζί σας τα μυστικά της. Σας δίνει τα σημάδια όχι για να προβλέπετε το μέλλον σας, αλλά για να το ανατρέπετε. Πάρτε τα γιατί σήμερα είμαι γενναιόδωρη!( Αλίμονο σας αν κοιμηθεί στραβά η Κασσάνδρα 🙂
Σημάδια που προβλέπουν πως μια σχέση, ένας αρραβώνας ή ένας γάμος δεν θα πάνε καλά.
- Συχνοί καβγάδες. Όταν οι καβγάδες έχουν συχνότητα πάνω από 1 φορά το μήνα τότε ανησυχούμε… Πολλά ζευγάρια θεωρούν φυσιολογικό πράγμα τους καυγάδες. Ίσως βέβαια έτσι έχουν ανατραφεί μέσα σε καυγάδες και διαφωνίες. Εγώ θυμάμαι πως την πρώτη φορά που είχαμε καβγά με τον πρώτο μου άντρα, χάρηκα…! Θεώρησα πως αυτό ήταν σημάδι πως ήμασταν κανονικό ζευγάρι, αλλά φευ! Οι συχνοί καβγάδες λοιπόν μας κτυπούν καμπανάκια πως κάτι δεν πάει καλά.
- Ατελείωτα παράπονα. Όταν σε κάθε καβγά ανασύρεται μια λίστα παραπόνων από το παρελθόν, τότε πρέπει να φρίξουμε. Είναι ανησυχητικό να μην μπορούμε να ξεχάσουμε κάτι που έγινε παλιά και συνεχώς να το επαναφέρουμε. Σημαίνει πως υπάρχει ένα ρήγμα στη σχέση. Σίγουρα κάτι δεν πάει καλά.
- Ψυχολογική και σωματική βία. Κανονικά δεν θα έπρεπε καθόλου να αναφέρω αυτό το σημείο, επειδή είναι αυτονόητο, αλλά, φαίνεται πως και τα αυτονόητα παρανοούνται στη σημερινή παράνοια. Κόντεψαν να μου φύγουν όσες τρίχες απέμειναν στο κεφάλι μου όταν άκουγα μιαν καθωσπρέπει κυρία στο τηλέφωνο να μου λέει: « Αφού είναι κακός, βρε Θέκλα μου. Να φανταστείς, όταν δερνόμαστε, επιδιώκει να με χτυπήσει στο κεφάλι. Εγώ πάντα τον κτυπάω κάτω από τη μέση, ενώ αυτός θέλει να μου κάνει ζημιά, στο κεφάλι κατευθείαν!» ΄Εχετε το λόγο μου. Αυτούσια η ατάκα. « Όταν δερνόμαστε…» Δηλαδή είναι κάτι συνηθισμένο, κάτι φυσικό το ξύλο σε αυτό το ζευγάρι…. Συνοψίζοντας, αν ο σύντροφός μας μας δέρνει, αν εμείς τον δέρνουμε, αν μας κακοποιεί ψυχολογικά υβρίζοντας μας, κατηγορώντας μας άδικα, υποτιμώντας μας, απειλώντας μας κοκ, ή αν εμείς τον βιάζουμε ψυχολογικά, τότε πρέπει να ανησυχούμε! Για την ακεραιότητά μας και για το μέλλον της σχέσης μας!
- Προσκόλληση σε γονείς και συγγενείς. Εάν εμείς ή ο σύντροφός μας τρέφουμε υπερβολική αγάπη και έχουμε σχέσεις εξάρτησης με τους συγγενείς μας τότε τη βάψαμε!
- Κακά πεθερικά. Εάν οι γονείς μας ή τα πεθερικά μας επεμβαίνουν στη σχέση μας και εμείς τους το επιτρέπουμε, τότε έχουμε σοβαρό πρόβλημα.
- Εθελοντική ανεργία. Εάν εμείς ή ο σύντροφός μας είμαστε άνεργοι για μεγάλο χρονικό διάστημα, εάν αρνούμαστε δουλειές που μας προσφέρουν, εάν πάνω από 2 άτομα χρησιμοποιούν τον ορισμό «τεμπέλης» για μας ή για το σύντροφό μας.
- Οικονομική εξάρτηση από γονείς. Εάν χρειαζόμαστε την οικονομική ενίσχυση των γονιών ή πεθερικών για να επιβιώσουμε τότε αναγκαστικά πάμε και στο σημάδι νο 5 και γενικώς έχουμε σοβαρό πρόβλημα.
- Σεξουαλική δυσλειτουργία. Το σεξ είναι πολύ σημαντικό στοιχείο σε μια σχέση. Αν εμείς ή ο σύντροφός μας αντιμετωπίζουμε σεξουαλική δυσλειτουργία, τότε πρέπει να το ψάξουμε. Να μην το αφήσουμε απαρατήρητο. Πιο συχνές σεξουαλικές δυσλειτουργίες για τους άντρες: αδυναμία στύσης, πρόωρη εκσπερμάτωση, σεξουαλική αδιαφορία. Για τις γυναίκες: σεξουαλική αδιαφορία, πόνος κατά την επαφή, δυσκολία ολοκλήρωσης. Αντιμετωπίζουμε τις σεξουαλικές δυσλειτουργίες ως κοινά προβλήματα στη σεξουαλική σχέση και όχι ως μονόπλευρα κουσούρια! Προσοχή, ένα άτομο που παρουσιάζει δυσλειτουργία στη σχέση του, μπορεί σε μια άλλη σχέση να λειτουργεί μια χαρά…
- Προσκόλληση στα παιδιά. Εάν τα παιδιά μας τα βλέπουμε πιο σημαντικά για μας από το σύντροφό μας, τότε η σχέση μας δεν πάει καλά. Η φράση «τα παιδιά μου είναι γαίμα μου ενώ ο σύντροφός μου όχι» προβλέπει άσχημα ξεμπερδέματα.
- Συνεχής κούραση. Εάν η σύζυγος ή ο σύζυγος είναι συνεχώς κουρασμένοι και δεν έχουν όρεξη για τίποτε, για κοινές εξόδους, για χόμπι κ.λ.π. τότε κάτι δεν πάει καλά.
- Εργασιομανία. Εάν βρίσκουμε μεγαλύτερη απόλαυση στη δουλειά μας παρά στο ζευγάρι μας, τότε τη βάψαμε!
- Εξαρτήσεις. Εξάρτηση από το ποτό, τα ξενύχτια, τα χαρτιά, τα ναρκωτικά, το ίντερνετ, τις εξωσυζυγικές σχέσεις…
Θέλετε κι άλλα;
Έχω την εντύπωση πως, προς το παρόν, αυτά είναι αρκετά. Δε γουστάρω καθόλου που σας ψυχοπλάκωσα, όσους αφορούν οι χρησμοί μου βέβαια, και θα ήθελα πραγματικά να ήταν αλλιώς τα πράγματα. Να ήταν απλά παιχνιδάκια και καπρίτσια οι ανθρώπινες σχέσεις. Να μη χρειαζόταν να γράψω ολόκληρο βιβλίο για τα προβλήματα των ερωτικών σχέσεων στην Κύπρο σήμερα. Να μην ήμουν Κασσάνδρα.
Τι να κάνω όμως; Αφού τα βλέπω να μην τα πω; Να μην τα πω; Να σκάσω η γυναίκα;
Υ.Γ. για περισσότερα στο βιβλίο μου «Η ανατομία μιας γυναίκας»
Θέκλα Πετρίδου
Ψυχολόγος.
Το άρθρο αυτό πρωτοδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Αγλαντζιά την άνοιξη του 2006
