Page 102 - Θέκλα Πετρίδου | Και οι άνδρες έχουν ψυχή

- Δεν θα το έλεγα. Η γιαγιά μου στην ηλικία του έπασχε ήδη από διαβήτη και ο
παππούς μου είχε κίρρωση ήπατος από το ποτό. Είχε αποτοξινωθεί μέχρι τα 60 του,
αλλά η κίρρωση τού έμεινε.

- Και πώς τα κατάφερε ο πατέρας σου;

- Νομίζω πως αποφάσισε πως θα νιώθει νέος και αυτό ήταν. Το βράδυ που
αφυπηρέτησε, στα 60 του, μας έλεγε ότι νιώθει νέος, 28 χρονών και πως εγώ που
ήμουν άρρωστη τότε και με είχε πάρει από κάτω, ήμουν πιο γριά από αυτόν. Και
φυσικά, τον ωφελεί και η άσκηση. Σχεδόν καθημερινά περπατά για αρκετά
χιλιόμετρα και προσέχει κάπως και τη διατροφή του.

- Κι εγώ αθλούμαι συστηματικά και προσέχω τη διατροφή μου. Και δεν καπνίζω, δεν
πίνω.

- Άρα;

- Άρα δεν ξέρω, δεν ξέρω, φοβάμαι.

- Το άγχος, πάντως, είναι πολύ βλαβερό στην υγεία.

- Έχω πολύ άγχος, ρε Θέκλα. Τώρα. Πριν δεν είχα. Αλλά από τον καιρό που με έπιασε
αυτή η εμμονή με την ηλικία μου, δεν μπορώ, αγχώνομαι συνέχεια.

- Άρα παραδέχεσαι πως είναι εμμονή;

- Εμ. Ίσως…

- Βρε, Τάκη. Περνάς μιαν υπαρξιακή κρίση, οποία αντανακλά και στον εαυτό του
πρώτα από όλα, αλλά και στη σχέση σου. Έχεις δυο πράγματα να κάνεις. Ή να

χωρίσεις να ησυχάσεις ή να προσπαθήσεις να το αντιμετωπίσεις.

- Να χωρίσω; Δε θέλω με τίποτα.

- Η αλήθεια είναι πως άμα χωρίσεις με τη Μύρια είναι πιθανό να γίνεις χειρότερα
ψυχολογικά. Τι θα κάνουμε τότε;

- Μπορείς να με βοηθήσεις;

- Θέλεις να βοηθήσεις τον εαυτό σου;

- Θέλω, «θέλεις άρρωστε τσάι», που λένε;

- Πιστεύεις ότι ένας ψυχολόγος μπορεί να σε βοηθήσει;

- Να σου πω, ένας φίλος μου, που είχε παλιά προβλήματα με τη γυναίκα του, ερχόταν
κοντά σου και μου είπε πως βοηθήθηκε πολύ. Από αυτόν ζήτησα το τηλέφωνο σου
και το έδωσα στη Μύρια.

102