Page 23 - Θέκλα Πετρίδου | Και οι άνδρες έχουν ψυχή

- Που λες λοιπόν, ήρθε η κυρία μαμά. Και μετά όταν έφυγε η κόρη μου είπε πως ήθελε να
χωρίσουμε, επειδή δεν ταιριάζουμε ως χαρακτήρες. Εγώ νομίζω πως η μάνα της την έβαλε
πάνω.

- Πώς ένιωσες μετά τον χωρισμό;

- Ήμουν χάλια, σκατά. Δεν είχα ούτε πού να μείνω και ήμουν γεμάτος παράπονο. Για λίγες
μέρες έμενα σε ένα σπίτι με άλλους 3 Κύπριους, οι οποίοι δεν με άντεχαν, ήμασταν ο ένας
πάνω στον άλλο. Τελικά βρήκα ένα φτηνό δωμάτιο και νοικίασα στο σπίτι κάποιων Κυπρίων
της Αμερικής και ήμουν χάλια. Δεν ήθελα να πηγαίνω στο σχολείο, δεν άντεχα στη δουλειά.

- Τόσο πολύ την αγαπούσες;

- Δεν ξέρω αν την αγαπούσα. Ήμουν πολύ νέος. Ήταν η πρώτη σοβαρή μου σχέση, εννοώ που
την έβλεπα σοβαρά. Αλλά καταριόμουν τη μοίρα μου γιατί να γεννηθώ φτωχός και να με
απορρίψει. Να τη χάσω.

- Την θυμάσαι πως ήταν;

- Τι εννοείς;

- Τι θυμάσαι από την σχέση σας;

- Σου είπα.

- Αυτά που μου είπες ήταν όλα αρνητικά. Κάτι θετικό θυμάσαι;

- Τι να σου πω τώρα, πέρασαν τόσα χρόνια.

- Δεν έχεις έστω και μια τρυφερή ανάμνηση να μου διηγηθείς;

- ….

- Την πρώτη φορά που φιληθήκατε για παράδειγμα;

- Πέρασαν τόσα χρόνια, τι να θυμηθώ;…. Α, α, α, θυμάμαι που πήγαμε μια φορά κάμπινγκ με
ένα φιλικό μας ζευγάρι. Περάσαμε πολύ ωραία. Ανάψαμε φωτιά και ψήναμε λουκάνικα και
πίναμε μπύρες. Ωραία παρέα, όλο αστεία και καλαμπούρια.

- Τι έγινε με εκείνη την παρέα;

- Α, όταν χωρίσαμε εμείς, τους έχασα. Ήταν δικοί της φίλοι.

- Δηλαδή, δεν έχασες μόνο τη φίλη σου, έχασες και την παρέα σου;

- Τέτοια παρέα, τι να την κάμω;

- Δεν σε ενόχλησε;

23