Page 162 - Θέκλα Πετρίδου | Και οι άνδρες έχουν ψυχή

- Και αυτός άρχισε να τη ρωτάει τι έχει . Και αυτή του είπε πως έχουμε προβλήματα,
και έκατσε και του έλεγε τα προβλήματα μας, και μετά αυτός της χάιδεψε τα μαλλιά
και μετά δεν κατάλαβε τι έγινε, φιλιόντουσαν και μετά στο αυτοκίνητο το κάνανε.

- Τι νιώθεις τώρα που το περιγράφεις;

- Άσχημα, πολύ άσχημα. Νιώθω κερατάς. Νιώθω ηλίθιος. Θέλω να τον σπάσω.

- Όπως θα σου έκανε κι εσένα κανένας σύζυγος καμιάς από αυτές με τις οποίες
πήγαινες.

- Όντως, είναι παράξενο που δεν με έσπασε στο ξύλο κανένας

- Και που δεν κάηκε από την πολλή χρήση το εργαλείο σου.

- Χα χα χα.

- Σταμάτα να γελάς. Κακώς είπα αστείο. Δεν δικαιούσαι να γελάς γύρω από τα
σεξουαλικά και ούτε να παινεύεσαι γι’ αυτά που έκανες.

- Εντάξει, θα προσπαθήσω να μην το ξανακάνω.

- Δεν είναι κακό πράγμα τα αστεία, Γιάννη. Ακόμα και αυτά με έξυπνα υπονοούμενα.
Στην περίπτωση σου, όμως, δεν σε βοηθούν καθόλου. Επειδή δίνουν μια νότα
ελαφρότητας στην εξάρτησή σου. Χα χα χα. Τι αστείο που είναι… Το κάνουν όλοι. Το
ευνοεί η κοινωνία. Χα χα χα. Τι μάγκας που είμαι, χα χα χα, απατώ τη γυναίκα μου
τόσα χρόνια, χα χα χα ό,τι κινείται το απαυτώνω και τα λοιπά. Κοίτα την κατάστασή
σου τώρα πού έφτασες. Δεν μπορείς να κοιμηθείς, δεν μπορείς να δουλέψεις,
άσπρισαν τα μαλλιά σου…

- Σε μια νύχτα. Όταν το έμαθα για τη Μαρία. Αχ…

- Και βαχ.

- Τι να κάνω;

- Ψυχοθεραπεία και προσπάθεια, αυτό που κάνεις.

- Θα με βοηθήσεις;

- Θα βοηθήσεις τον εαυτό σου;

- Θέλω.

- Αυτό είναι το πρώτο βήμα. Πάμε πίσω στο περιστατικό. Μου είπες πως όταν το
σκέφτεσαι νιώθεις θυμό, νιώθεις απατημένος. Τίποτα άλλο;

- Ένοχος πως εγώ φταίω γι’ αυτό που έγινε. Πως εγώ την έσπρωξα να το κάνει αυτό.

162