Page 170 - Θέκλα Πετρίδου | Και οι άνδρες έχουν ψυχή

της αντρικής παρέας αναπληρώνει αυτή την ανάγκη και που η παρέα έρχεται πάνω από την
προσωπική ζωή, τότε δύσκολα οποιοσδήποτε από την παρέα θα προχωρήσει πάρα κάτω.
Επειδή ακριβώς η παρέα καλύπτει συναισθηματικές και συντροφικές ανάγκες,
αντιστέκεται σθεναρά στην διαφοροποίηση της ή διάλυση της από την συναισθηματική
αποκατάσταση ενός από τα μέλη της. Χωρίς να το συνειδητοποιούν, βάλλουν εμπόδια στη
σχέση του μέλους που πάει να παραστρατήσει και να ξεφύγει από την εργένικη ζωή,

ακριβώς για να μη χαθεί η ισορροπία που τους παρέχει όλους η παρέα.

Είναι δύσκολο να τα βάλεις με μιαν αντρική παρέα. Επειδή, ακριβώς, είναι πολύ πιο παλιά
αγάπη από εσένα και επειδή σε ζηλεύει ως κακιά πεθερά ή ζηλιάρα αδελφή.

Ο παθολογικά ζηλιάρης

«Ζήλεια μου», τραγουδάει η Χαρούλα Αλεξίου, «μίλα μου, μα φύγε όταν έρθει εκείνος να
με βρει». Η ζήλια είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα, το οποίο προστατεύει τα ερωτικά

μας συναισθήματα και τη σχέση μας. Είναι ένδειξη ότι θέλουμε τον άλλο στη ζωή μας και
διεκδικούμε την ερωτική και συναισθηματική του αποκλειστικότητα. Διαφυλάττει, δηλαδή,
τη δέσμευση στη σχέση. Πολλές γυναίκες και άντρες παραπονιούνται πως ο σύντροφος
τους δεν τους ζηλεύει καθόλου, πράγμα που τους κάνει να νιώθουν μη ποθητοί.

Λίγη ζήλια, λοιπόν, είναι απαραίτητη για να διατηρηθεί η σχέση. Όπως και λίγο άγχος είναι
απαραίτητο για να τελειώσουμε μια εργασία. Η υπερβολική ζήλια, όμως, και η κτητικότητα
σκοτώνουν την σχέση. Ο παθολογικά ζηλιάρης ζηλεύει τα πάντα γύρω από την σύντροφο

του με ένα κτητικό τρόπο. Ζηλεύει ακόμη και τα παιδιά της, τη σχέση της με τις φίλες της,
τους άντρες συναδέλφους της, οτιδήποτε αγγίξει ή οποιονδήποτε με τον οποίο
συνομιλήσει. Ζηλεύω τον αέρα που αναπνέεις, λέει ένα τραγούδι και για τον παθολογικά
ζηλιάρη αυτό δεν είναι υπερβολή.

Αν αντιλαμβάνεστε ότι ο νέος άντρας που γνωρίζετε είναι ζηλιάρης και κτητικός, σκεφτείτε
το λίγο καλύτερα προτού προχωρήσετε. Η παθολογική ζήλια προέρχεται από τις
ανασφάλειες και την συναισθηματική ανεπάρκεια ενός άντρα και έχει να κάνει με τον

εαυτό του, όχι με εσάς. Δεν σας ζηλεύει επειδή είστε ξεχωριστή, ζηλεύει όπως θα ζήλευε
οποιαδήποτε γυναίκα. Πρόκειται για ένα σοβαρό ψυχολογικό πρόβλημα, το οποίο σε
κάποιους άντρες ίσως ξεκινά από την παιδική τους ηλικία, όταν ένιωθαν πως δεν είχαν όλη
την αγάπη που δικαιούνταν από τους γονείς τους, ή που ζήλευαν φυσιολογικά τα
μικρότερα αδέλφια τους, και οι γονείς τους δεν κατάφεραν να το διαχειριστούν προς
όφελος του παιδιού. Όπως και να χει το πράγμα, δεν φταίτε εσείς γι’ αυτό και όπως και να
συμπεριφέρεστε, πάλι θα ζηλεύει. Και όταν φύγει ο πρώτος έντονος έρωτας, τότε αυτή τη
ζήλια θα την βιώσετε ως αφόρητη καταπίεση και ως στέρηση της ελευθερίας σας.

Σκεφτείτε το καλά, αν έχετε δυνάμεις και αντοχές για κάτι τέτοιο.

170