Page 37 - Θέκλα Πετρίδου | Και οι άνδρες έχουν ψυχή

- Να, βγήκαμε το Σάββατο με τον φίλο μου τον Μάριο. Πήγαμε σε ένα μπαράκι με ροκ
μουσική που μου αρέσει. Εκεί συχνάζει μια κοπέλα που μου αρέσει πολύ, εδώ και κανένα
μήνα.

- Αυτή που μου έλεγες;

- Μάλιστα, αυτή που μου είπες να βρω το θάρρος να της μιλήσω.

- Και; Ε, λοιπόν, το βρήκα.

- Μετά από σφηνάκια.

- Ναι, γιατί το τονίζεις πάλι;

- Επειδή είπαμε πως όταν πίνεις, μπορεί μεν να βρίσκεις το θάρρος να πας να μιλήσεις, δεν
θα είσαι όμως ο πραγματικός σου εαυτός. Μπορεί να δείχνεις μια εικόνα διαφορετική. Να

μην έχεις τη λεκτική ετοιμότητα.

- Δεν είναι τα λόγια που την ενόχλησαν, κυρία Θέκλα.

- Ναι, κύριε Άρη. Τι την ενόχλησε;

- Τα μαλλιά μου. Σου είπα εγώ πως νιώθω κόμπλεξ για τα μαλλιά μου που αραίωσαν. Που
λες, πιάσαμε την κουβέντα. Της συστήθηκα. Μου είπε το όνομα της. Πάλι Μαρία κι αυτή,
κάτι έχω εγώ με τις Μαρίες.

- Και πολύς άλλος κόσμος γιατί οι μισές Κύπριες είναι Μαρίες.

- Τέλος πάντων, τη ρώτησα πόσων χρονών είναι. Και μου είπε 23.

- Τη ρώτησα πόσο με βάζεις;

- Και μου είπε 38; Ακούς; 38. Εγώ μόνο 33 είμαι. Και όταν της το είπα, μου είπε, σόρρυ, από
τα μαλλιά φαίνεσαι μεγαλύτερος. Μην με ξανακουρντίσεις να πάω να μιλήσω σε γυναίκα,

αλλοίμονο σου.

- Βρε, Άρη μου. Η κοπέλα απλώς σε πήρε για μεγαλύτερο. Μπορεί να της αρέσουν οι
μεγαλύτεροι και για αυτό να σε είδε έτσι.

- Ναι, σιγά. Ήθελε να μου πει πως είμαι γέρος και να της αδειάζω τη γωνιά.

- Εγώ άκουσα πως σου είπε και σόρρυ.

- Το σόρρυ Είναι μισό χέσιμο. Με συγχωρείς.

- Σε συγχωρώ. Εσύ συγχωρείς τον εαυτό σου, που δεν έχεις πυκνά μαλλιά;

- Σου το είπα. Δεν είμαι ωραίος. Δεν αρέσω στις γυναίκες. Μόνο για φίλο με θέλουν.

37