Page 41 - Θέκλα Πετρίδου | Και οι άνδρες έχουν ψυχή

άγνωστος χρήστης πληκτρολογεί τα λόγια του κι εσύ τα διαβάζεις και του απαντάς.
Επικοινωνείς με άμεσο γραπτό λόγο και γνωρίζεσαι με ένα άνθρωπο τόσο κοντά και τόσο
μακριά. Τόσο κοντά, γιατί μπορεί να βρίσκεται στο διπλανό διαμέρισμα και τόσο μακριά
επειδή μπορεί να ζει στην άλλη άκρη της γης. Πραγματικά, πιστεύω πως το Διαδίκτυο μάς
δίνει την ευκαιρία να «συνδεθούμε» με ανθρώπους που ποτέ δεν θα μπορούσαμε να

γνωρίσουμε. Μας δίνει την ευκαιρία για «ανοίγματα» στον χώρο και στην επικοινωνία.

Η βασική μου θέση, όσο κι αν αυτό μπορεί να φανεί παράξενο, είναι θετική σ’ αυτόν τον
μοντέρνο τρόπο ανθρώπινης επικοινωνίας. Και εξηγώ γιατί. Σήμερα οι περισσότεροι
άνθρωποι είναι κουμπωμένοι, σφιγμένοι, και δυσκολεύονται να ξανοιχτούν και να
επικοινωνήσουν με τους άλλους ανθρώπους. Το διαπιστώνουμε καθημερινά. Πόσες φορές
βρίσκονται νέοι άνθρωποι στην καφετέρια της σχολής, σε ένα πάρτι, σε μιαν εκδήλωση, σε
ένα κλαμπ και ενώ κοιτάζουν ο ένας τον άλλο και είναι φανερό πως υπάρχει έλξη,
δυσκολεύονται τόσο πολύ να ξεκολλήσουν από τη θέση τους και να παν να μιλήσουν ο

ένας στον άλλον, να ξεκινήσουν κουβέντα, να φλερτάρουν, να δώσουν την ευκαιρία για μια
πιθανή γνωριμία! Δεν είναι εκνευριστικό; Οι περισσότεροι φοβούνται να εκτεθούν,
φοβούνται να τους γνωρίσει ο άλλος καλύτερα. Φοβούνται ίσως την απόρριψη, τρέμουν
στην ιδέα δημιουργίας μιας καινούργιας φιλίας, μιας ερωτικής σχέσης.

Στο διαδίκτυο, όμως, είναι διαφορετικά τα πράγματα. Δεν ξέρει ο άλλος ποιος είσαι εσύ
που κρύβεσαι πίσω από το ψευδώνυμό σου. Κι έτσι νιώθεις πιο ελεύθερος να εκφραστείς.
Να πεις τι πιστεύεις, να αναλύσεις τις απόψεις σου, να αποκαλύψεις την ψυχή σου. Όσο

τραγικό κι αν ακούγεται, ή μάλλον διαβάζεται (!), νιώθουμε πιο άνετα να εκφράσουμε τα
μύχια της ψυχής μας σε ένα άγνωστο, παρά στον άνθρωπο που κάθεται δίπλα μας, που
μας κοιτάει στα μάτια, που επιθυμεί να μας γνωρίσει καλύτερα… Επειδή, ανά πάσα στιγμή
μπορούμε να πατήσουμε ένα κουμπί και να διαγράψουμε τον άγνωστο Χ από την οθόνη.
Να σβήσουμε το nickname του από τον κατάλογο του messenger μας, να μην είμαστε
αναγκασμένοι να του μιλήσουμε ξανά, να τον «μπλοκάρουμε», να μην είμαστε εκεί για να
αντιμετωπίσουμε πιθανώς τις συνέπειες όσων είπαμε, να δεχτούμε τη δική του άποψη και
κατάσταση.

Η ανωνυμία, λοιπόν, δίνει αίσθηση (ή ψευδαίσθηση;) ψυχικής ασφάλειας στους χρήστες
του Διαδικτύου, ώστε να ξανοίγονται περισσότερο και να μιλούν πιο ελεύθερα μεταξύ
τους. Με αυτόν τον τρόπο γίνεται, κατά τη γνώμη μου, μια βαθύτερη ψυχική γνωριμία των
συμμετεχόντων σε αυτό το παιχνίδι.

Ώστε, θα με ρωτήσετε ίσως, μας συμβουλεύεις να πέσουμε όλοι με τα μούτρα στο
διαδίκτυο και να ξημεροβραδιαζόμαστε μπροστά από ένα υπολογιστή ψάχνοντας για την

αδελφή ψυχή μας;

Και ναι και όχι θα σας απαντούσα. Επειδή στις καταφάσεις συνήθως ακολουθεί και ένα
«αλλά», στη συνέχεια θα απαριθμήσω ένα προς ένα τους πιθανούς κινδύνους τέτοιων
γνωριμιών και τις δικές μου απόψεις για το πώς μπορούμε να χειριστούμε όσο πιο

41