Page 38 - Θέκλα Πετρίδου | Και οι άνδρες έχουν ψυχή

- Άρη, εσύ ο ίδιος δεν μου είπες από την πρώτη κιόλας φορς που ήρθες για τη συνάδελφο
σου που είναι ερωτευμένη μαζί σου;

- Σου είπα. Αλλά αυτή δε μου αρέσει.

- Δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους. Μπορούμε όμως να δούμε τα κριτήρια με βάση τα
οποία επιλέγουμε ποιοι μας αρέσουν εμάς. Ποια νομίζεις πως είναι τα δικά σου κριτήρια;
Ποιος είναι ο δικός σου τύπος γυναίκας;

- Δεν ξέρω.

- Δε γίνεται. Κάτι κοινό θα είχαν όλες οι γυναίκες που σου άρεσαν, ή που τις ερωτεύτηκες.
Ποιο μπορεί να είναι αυτό;

- Χμ. Δεν ξέρω, αλήθεια. Όλες έμοιαζαν τόσο διαφορετικές μεταξύ τους.

- Δεν είχαν κάτι κοινό. Όσες γυναίκες σου άρεσαν ή ερωτεύτηκες;

- Θέκλα, είσαι κακιά.

- Γιατί;

- Επειδή το μόνο κοινό που είχαν, εκτός από το ότι ήταν γυναίκες, ήταν πως δεν με ήθελαν.

- Και γιατί εγώ είμαι κακιά;

- Επειδή μου το εντοπίζεις.

- Το κάνω για να σε στενοχωρήσω;

- Γιατί το κάνεις;

- Μήπως, μήπως λέω εγώ η αδαής, μήπως σου άρεσαν κατά βάθος επειδή δεν σε ήθελαν;

- Καλά, μα τι είμαι; ανώμαλος; Να μην μου αρέσουν αυτές που με θέλουν και να μου
αρέσουν αυτές που δεν με θέλουν;

- Είναι ανωμαλία κατά βάθος να μη θέλεις να κάνεις σχέση;

- Αφού θέλω.

- Και γιατί δεν τα καταφέρνεις; Μην μου πεις για τα μαλλιά σου πάλι, γιατί έχω ένα γείτονα,
ο οποίος έχει τα μισά σου μαλλιά και το μισό σου μπόι και να μη σου πω πόσες μπαίνουν
και βγαίνουν από το σπίτι του.

- Κι εσύ παρακολουθείς τον γείτονα;

- Όχι, βέβαια. Απλώς κάθομαι στη βεράντα το βράδυ και είναι απέναντι μου. Αναγκαστικά το
βλέπω

38