Page 119 - Θέκλα Πετρίδου | Και οι άνδρες έχουν ψυχή

φίλης μου, πως δεν είναι παντρεμένοι μαζί της. Σε αυτό, πιστεύω, παίζει ρόλο και η
οικογένεια της, η οποία της έχει υποβάλει την ιδέα πως η ίδια δεν είναι ικανή να βρει
άντρα, επειδή είναι τριαντάρα και ελεύθερη. Η ίδια, όμως, έκανε συνειδητή επιλογή να
αφοσιωθεί στις σπουδές και την καριέρα της. Άρα, τον καιρό που οι άλλες έψαχναν να
βρουν σύντροφο να παντρευτούν, αυτή όργωνε τις ηπείρους σε συνέδρια και
επιμορφώσεις. Και καλά έκανε κατά τη γνώμη μου, αφού αυτό την γέμιζε τότε. Τώρα που

θέλει να βρει σύντροφο, καλά κάνει να ηρεμήσει, να χαλαρώσει, γιατί ένα άντρα χρειάζεται
να βρει. Δεν χρειάζεται χίλιους. Το να ασχολείται, λοιπόν, με τις στατιστικές δεν τη βοηθά.
Πες ένα 10% είναι ομοφυλόφιλοι, ένα 50% είναι πιασμένοι και ένα 20% προτιμούν τις
ξένες, τότε μένει ένα 20% για να διαλέξει, αν θέλει φυσικά να βρει Κύπριο. Το 20% των 400
χιλιάδων περίπου αντρών που έχουμε στην Κύπρο; Κάντε τα μαθηματικά, να δείτε πως ο
αριθμός δεν είναι μικρός.

Και πάμε στους άντρες που προτιμούν τις ξένες. Δεν ήταν ποτέ, μετά την Ανεξαρτησία,

σπάνιο φαινόμενο Κύπριοι να παντρεύονται ξένες. Αυτό συνέβαινε παλαιότερα
περισσότερο με χώρες της δυτικής Ευρώπης. Πολλές Ελλαδίτισσες, Αγγλίδες, Γερμανίδες,
Γαλλίδες στην ηλικία της μάνας μου είναι παντρεμένες με Κύπριους. Τα τελευταία χρόνια,
όμως, μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης και την είσοδο μας στην Ε.Ε., όλο και
περισσότερες κοπέλες από τις πρώην ανατολικές χώρες έρχονται στην Κύπρο αναζητώντας
εργασία και ένα καλύτερο μέλλον. Και φυσικά, παρατηρείται το φαινόμενο, αρκετοί
Κύπριοι άντρες να προτιμούν να δημιουργούν ερωτικές σχέσεις ή και να παντρεύονται
αυτές τις κοπέλες. Γιατί όμως; Γιατί; Και θα μείνει η Μαίρη μας στο ράφι; (Αχ, πλάκα κάνω.
Τη φίλη μου την αγαπώ και καταλαβαίνω την απογοήτευσή της από αυτό το προξενιό που

δεν τελεσφόρησε.)

Η κυπριακή κοινωνία βρίσκεται σε μια μεταβατική περίοδο, κατά την οποία οι γυναίκες
έχουμε αποκτήσει κοινωνική, επαγγελματική και οικονομική δύναμη και δεν χρειαζόμαστε
ένα άντρα για να είμαστε «κυρίες». Κάποιες δεκαετίες πριν ήταν απαραίτητο για μια
γυναίκα να παντρευτεί για να γίνει η «κυρία του κυρίου» και να αποκτήσει κοινωνική
αναγνώριση. Οι περισσότερες γυναίκες σήμερα είναι κυρίες του εαυτού τους. Κι αυτό
ξενίζει ίσως τους Κύπριους άντρες, που δεν τους έχουν πλέον ανάγκη, επειδή έχουν
μεγαλώσει με το αντρικό στερεότυπο ο άντρας να προστατεύει τη γυναίκα που είναι το
«αδύνατο φύλο». Οι περισσότερες κοπέλες από τις πρώην ανατολικές χώρες είναι φτωχές

και ανυπεράσπιστες. Και ενδυναμώνουν αυτό το στερεότυπο του Κύπριου άντρα. Ότι, ντε
και καλά, για να είναι αρσενικό, πρέπει να προστατεύει ένα αδύναμο θηλυκό. Από την
άλλη, και επειδή ζουν και μακριά από τη χώρα τους, δεν έχουν όλα αυτά τα στερεότυπα, τα
πρέπει και τα μη, τις εμμονές για γάμο και την ανάμειξη της οικογένειας που έχουν πολλές
Κύπριες γυναίκες. Έτσι νιώθουν καλύτερα, πιο χαλαρά με τις ξένες. Ίσως και στο βάθος του
μυαλού τους να έχουν πως δεν θα κάνουν κάτι σοβαρό μαζί τους, απλώς θα περάσουν
καλά. Η πολλή τριβή όμως φέρνει τον έρωτα και συχνά βρίσκονται ερωτευμένοι και
συναισθηματικά εξαρτημένοι από την κοπέλα, την οποία θεωρούσαν πως είχαν απλώς για

να περνούν καλά. Υπάρχουν και οι περιπτώσεις που προχωρούν σε πολιτικό γάμο για να

119