Page 14 - Θέκλα Πετρίδου | Και οι άνδρες έχουν ψυχή

η
Ο πόλεμος του 74 με βρήκε όταν ήμουν 13 χρονών, το καλοκαίρι μετά την 1 γυμνασίου.
Θυμούμαι τα αεροπλάνα, τους βομβαρδισμούς και τον φόβο. Πολλές φορές, ακόμη και
τώρα, όταν είμαι αγχωμένος, στον ύπνο μου έχω τέτοιες εικόνες. Ο πατέρας μου πολέμησε
στον πόλεμο κι εμείς καταφέραμε και φύγαμε με τη μητέρα μου στη Λευκωσία. Θυμούμαι
την αγωνία μέχρι να επιστρέψει ο πατέρας μου ζωντανός. Νομίζαμε πως είχε σκοτωθεί και
για λίγες μέρες ήταν αγνοούμενος. Μετά τον πόλεμο η ζωή έγινε πιο δύσκολη. Ζούσαμε σε

καταυλισμό τον πρώτο καιρό και μετά σε ένα προσφυγικό σπίτι που μας έδωσαν. Ο
πατέρας μου, επειδή ήταν κυβερνητικός υπάλληλος, ευτυχώς δεν έχασε τη δουλειά του.

Βγήκα από το γυμνάσιο στην Τρίτη τάξη. Ήθελα να πάω πελεκάνος. Ο πατέρας μου μάλλον
ανακουφίστηκε, επειδή λιγόστευαν τα έξοδα. Από τα 15 μου δουλεύω. Σκληρή δουλειά.
Όταν πήγα στα 18 μου στο στρατό, τα πράγματα τότε ήταν δύσκολα. Πολλή πειθαρχία,
κανένας δεν μπορούσε να τη σκαπουλάρει. Αντέξαμε όμως, επειδή αντέχαμε όλοι μαζί. Και

ξέραμε πως δεν υπήρχε διαφυγή. Στο στρατό έμαθα το κάπνισμα.

Μετά το στρατό γνώρισα τη νυχτερινή ζωή της Αγίας Νάπας. Είχα δικά μου λεφτά, ζούσα
ακόμη με τους γονείς μου, όπως όλοι της ηλικίας μου και το καλοκαίρι ξενυχτούσα στα
μπαρ και τις δισκοθήκες της Αγίας Νάπας. Εκεί γνώρισα τον έρωτα, ή μάλλον το σεξ. Ήταν
πολύ φυσιολογικό πράγμα. Όλοι το έκαναν. Η πρώτη μου σεξουαλική εμπειρία ήταν στα 16
μου, όταν ο πατέρας μου με πήρε σε μια «παστρική». Μετά πήγαινα μόνος μου. Όπως
έκαναν όλοι, αλλά δεν ήταν το ίδιο όπως με τις Σουηδέζες και τις Εγγλέζες στην Αγία Νάπα.
Άλλη φάση. Μαζί τους ένιωθα χαρούμενος, ελεύθερος και το ευχαριστιόμουν κιόλας πολύ.

Δεν άφηνα τον εαυτό μου, όμως, να αγαπήσει καμιά τουρίστρια. Στο μυαλό μου πάντα είχα
πως έπρεπε να βρω μια καλή κοπέλα να νοικοκυρευτώ.

Στα 21, μετά από προξενιό, αρραβωνιάστηκα με τη Μαρούλα. Οι γονείς μου επέμεναν πως
είναι καλή κοπέλα και έχει και σπίτι. Η Μαρούλα δεν μου άρεσε και πολύ από την αρχή.
Αλλά την αγάπησα. Επειδή ήταν καλή και σοβαρή κοπέλα και φυσικά παρθένα. Μετά από 6
μήνες αρραβώνα παντρευτήκαμε. Η Μαρούλα ήταν ήδη έγκυος 3 μηνών.

Μετά το γάμο άρχισαν οι ταλαιπωρίες οι μεγάλες. Η Μαρούλα καθόταν στο σπίτι με το
μωρό, εγώ δούλευα πολλές ώρες, και όταν πήγαινα λίγο στο καφενείο μετά τη δουλειά για
να ξεσκάσω, η Μαρούλα είχε παράπονα.

Και η ερωτική μας ζωή ποτέ δεν ήταν και ότι καλύτερο. Τον πρώτο καιρό του αρραβώνα μας
ένιωθα πως τη βίαζα κάθε φορά που κάναμε έρωτα, επειδή ζούσαμε στο σπίτι των
πεθερικών μου, σώγαμπρος και αυτή είχε φόβο πως θα μας ακούσουν οι γονείς της και
επίσης δεν ήξερε να κάνει έρωτα όπως τις επαγγελματίες και τις ξένες που εγώ ήμουν

μαθημένος. Στη συνέχεια ήρθε η εγκυμοσύνη, τα παιδιά, οι ευθύνες, η κούραση.

Η σχέση μας δεν ήταν αυτό που περίμενα. Η Μαρούλα είχε πάντα πολύ στενή σχέση με τη
μάνα της και τις αδελφές της. Το σπίτι μας ήταν δίπλα από το πατρικό της και παραδίπλα
από την αδελφή της. Τις περισσότερες ώρες της μέρας, που εγώ δούλευα, ήταν μαζί τους.

14