Page 126 - Θέκλα Πετρίδου | Και οι άνδρες έχουν ψυχή

- Γιατί τσακωνόσασταν;

- Γι’ αυτή την κατάσταση. Για να καταλάβεις, εγώ επειδή έχω κυβερνητική δουλειά
και ξυπνάω νωρίς, είμαι συνηθισμένη ως τις 11μμ το πολύ να κοιμάμαι. Αυτός
δουλεύει στον ιδιωτικό τομέα. Πιάνει δουλειά πιο αργά από μένα και σχολνάει πιο
αργά, γύρω στις 6μμ. Ε, λοιπόν, δεν είναι φυσιολογικό να βρισκόμασταν γύρω στις 8

που πάνε τα παιδιά για ύπνο; Αλλά, κάθε βράδυ έρχεται σπίτι μου, σπίτι του δεν
πάμε, γιατί εκεί στον καναπέ του κοιμάται η φίλη του, έρχεται λοιπόν γύρω στις 10,
πολλές φορές 10.30μμ και με ξενυχτάει. Έρχεται φυσικά με τα λουλούδια του, τα
κρασιά του, τις τούρτες κάποιες φορές, αλλά επιμένει να έρχεται εκείνη την ώρα.
Άσε που βαριέται να βγαίνουμε πλέον. Κάθε φορά που του λέω να βγούμε, είναι
κουρασμένος, βαριέται κλπ. Προχθές που ξεχείλισε το ποτήρι και έγινε ένας καβγάς
μεγάλης έντασης παραδέχθηκε πως αργεί να έρθει να με συναντήσει, επειδή είναι
κρίμα η καημένη η φίλη του να τρώει μόνη της το βράδυ, πρέπει να της μαγειρέψει

και να φάνε παρέα και επίσης κάθε μέρα μιλάει μια ώρα περίπου στο Skype με την
πρώην γυναίκα του την Ουκρανή, με την οποία χώρισαν πριν από πέντε χρόνια!

- Ποια ήταν η αφορμή του καβγά; Επειδή, αιτίες βλέπω μπόλικες.

- Α! Εδώ θα γελάσεις. Με παίρνει τηλέφωνο προχθές το απόγευμα, ενώ ήμουν στο
αυτοκίνητο που έπαιρνα και έφερνα τα παιδιά από τα φροντιστήρια και μου λέει
πως έχει ένα πρόβλημα και θέλει τη συμπαράσταση μου. Τι πρόβλημα, του λέω εγώ;

Ε, να μου τηλεφώνησε η πρώην γυναίκα μου και δεν είναι καθόλου καλά και θα
αυτοκτονήσει. Στην Ουκρανία, σημείωσε αυτή. Του απαντώ κι εγώ: Να υποθέσω
σου ζήτησε και λεφτά. Μου λέει, ναι. Της τα έστειλες του λέω εγώ; Μου λέει, ναι,
της έστειλα 500 ευρώ. Ε, του λέω, μην ανησυχείς, θα ζήσει! Και άρχισε να φωνάζει
πως είμαι αναίσθητη και δεν τον καταλαβαίνω στον πόνο του και σαν πονεμένη
γυναίκα που είμαι κι εγώ, πρέπει να καταλαβαίνω τις γυναίκες που έχουν
προβλήματα και είμαι άκαρδη και κακιά κτλ.

- Γουάου! Κλειώ μου. Τι να πω; Ή μάλλον τι θέλεις να σου πω;

- Τι να μου πεις, βρε Θέκλα. Ξέρω τι θα μου πεις, πως έχει πρόβλημα, είναι ανώμαλος
και να τον παραιτήσω, όπως μου λεν κι οι φίλες μου. Αλλά εγώ έχω πάθει κόλλημα
μαζί του, δεν ξέρω γιατί.

- Μήπως επειδή κι εσένα σου δείχνει φροντίδα; Είπες πως σε φλέρταρε υπομονετικά
για δύο μήνες, πως σου φέρνει λουλούδια, σαμπάνιες, γλυκά. Μήπως φέρεται καλά
και στα παιδιά σου;

- Ναι, τα κάνει όλα αυτά. Και όταν του ζητήσω μια βοήθεια, πάντα προστρέχει.

- Άρα, ίσως αυτός να είναι ο λόγος που κόλλησες.

126