Page 179 - Θέκλα Πετρίδου | Και οι άνδρες έχουν ψυχή

Ο Σωτήρης

Ο Σωτήρης είναι ένας Κύπριος νέος, ο οποίος, στα 28 του χρόνια, ήδη έχει τελειώσει τις
σπουδές του και δουλεύει προσωρινά σε ένα σουπερμάρκετ μέχρι να βρει δουλειά στον
τομέα του. Με επισκέφτηκε για να συζητήσουμε τα επαγγελματικά του. Δεν είναι
ευχαριστημένος με τη δουλειά του και θέλει να πάρει τη συμβουλή μου για το αν θα ήταν

καλύτερο να προσπαθήσει να αντέξει σε αυτή τη δουλειά ή να παραιτηθεί και να ψάξει για
κάτι καλύτερο.

- Σωτήρη μου, δεν μπορείς να τα κάνεις και τα δύο παράλληλα; Και να παραμείνεις
στη δουλειά για να αποκτήσεις κάποια εμπειρία και να έχεις έστω και ένα μικρό
εισόδημα, και παράλληλα να ψάχνεις για κάτι καλύτερο;

- Θέκλα, όταν ψάχνω για δουλειά, μπορώ να λέω πως δουλεύω στο ταμείο του
μπακάλικου της γειτονιάς μου; Πιστεύεις πως αυτό θα φαίνεται καλό;

- Καλύτερο από το να δηλώνεις άνεργος και άρα, ίσως τεμπέλης..

- Μα είμαι οικονομικός αναλυτής. Και όλη μέρα χτυπώ φασόλια και ρύζι στο ταμείο, α

και δημητριακά και σερβιέτες!

- Νιώθεις άσχημα για τη δουλειά σου, ε;

- Να σου πω, στην αρχή δεν ένιωθα. Ήμουν μαθημένος από φοιτητής να δουλεύω τα
καλοκαίρια και όντως έχεις δίκιο. Καλύτερα μια κατώτερη δουλειά, παρά να

τεμπελιάζω στο σπίτι, αλλά…

- Αλλά τι;

- Να, το περασμένο Σάββατο, το βράδυ, βγήκα έξω με τον φίλο μου, τον Αλέξη τον
οδοντίατρο. Θυμάσαι που σου είπα γι’ αυτόν, που μεγαλώσαμε μαζί και πηγαίναμε
στο ίδιο νηπιαγωγείο, δημοτικό, γυμνάσιο και λύκειο; Μόνο στο στρατό

υπηρετούσαμε σε διαφορετικά σώματα και μετά στις σπουδές πάλι μαζί.

- Ναι, θυμάμαι. Μιλάς συχνά για τον Αλέξη.

- Που λες, πήγαμε έξω στο στέκι μας και καθίσαμε στο μπαρ. Δίπλα μας κάθονταν
δυο κοπέλες. Πολύ όμορφες και οι δυο. Ο Αλέξης πήρε την πρωτοβουλία και άρχισε

να μιλάει με την ξανθιά και μου άφησε την καστανή. Πάντα ξέρει ότι έχω αδυναμία
στις μελαχρινές. Που λες, πίναμε και μιλούσαμε. Η κοπέλα είναι 25 χρονών και
δουλεύει σε μιαν εταιρεία λογιστών και παράλληλα κάνει το certified της. Με
ρώτησε τι σπούδασα. Εντυπωσιάστηκε για το μάστερ μου στην οικονομική ανάλυση.
Όταν, όμως, φτάσαμε στο κομμάτι πού δουλεύω κι εγώ της απάντησα με τον
συνηθισμένο αυθορμητισμό μου πως δουλεύω σε ένα σουπερμάρκετ, ξαφνιάστηκε
λίγο και μετά μου είπε: υπεύθυνος του λογιστηρίου, ε; Το θεωρούσε απολύτως
φυσιολογικό να είμαι υπεύθυνος στο λογιστήριο μιας μεγάλης υπεραγοράς! Αυτή

179