Page 183 - Θέκλα Πετρίδου | Και οι άνδρες έχουν ψυχή

- Ναι, ο θείος της, όπως ξέρεις, είναι ψυχίατρος. Την εξέτασε τότε, την είδε αρκετές
φορές και είπε πως ήταν απλά ταλαιπωρημένη από τη γέννα και το μωρό. Δεν είχε
επιλόχεια κατάθλιψη. Το μωρό το ήθελε και το θέλει πολύ. Εμένα είναι που δεν
θέλει.

- Γιατί νομίζεις;

- Δεν ξέρω. Από τη μια μου ζητάει να την βοηθάω με το μωρό. Την καταλαβαίνω. Και
οι δυο δουλεύουμε πολλές ώρες. Και το κάνω και δεν ευχαριστιέται.

- Τι εννοείς;

- Μετά θυμάται άλλα πράγματα. Προχθές που έπλενα τα πιάτα και αυτή
ξεκουραζόταν με τα πόδια ψηλά στον καναπέ της κουζίνας, ξέρεις τι μου είπε; Πως
αυτή η εικόνα δεν είναι καθόλου ερωτική. Δεν φτάνει που έγινα και δούλος, δεν την
κ… κι όλας.

- Ένα λεπτό, Γιώργο μου. Αν ο άντρας σε ένα σπίτι πλύνει τα πιάτα από τα οποία

έφαγε κι αυτός και πλύνει τα ποτήρια από τα οποία ήπιε κι αυτός είναι δούλος;

- Δεν το εννοώ έτσι, ρε Θέκλα. Αλλά εγώ δεν ήμουν έτσι μαθημένος. Ο πατέρας μου
ποτέ δεν στάθηκε στο νεροχύτη.

- Η μητέρα σου δούλευε;

- Όχι.

- Ε, τότε. Εφόσον η μητέρα σου δεν εργαζόταν, είχε περισσότερο χρόνο να αναλάβει
αυτή το νοικοκυριό. Η Μαρία δουλεύει και μάλιστα περισσότερες ώρες από σένα.

- Και βγάζει και περισσότερα κι όλη την ώρα μου το κοπανάει. Και μετά θέλει να είμαι
και επιβήτορας. Δεν αντιλαμβάνεται ότι άμα κάμεις τον άντρα σκατά, μετά δεν
μπορεί να λειτουργήσει;

- Όταν ήσασταν σε σχέση, ή πριν κάνετε το μωρό, πώς λειτουργούσατε;

- Πριν να κάνουμε το μωρό, το μεσημέρι έτρωγε ο καθένας στη δουλειά του και το
βράδυ είτε παραγγέλλαμε delivery, είτε τρώγαμε έξω. Ήταν διαφορετικά τα

πράγματα. Το μωρό μας περιόρισε.

- Αυτό δεν συμβαίνει σε όλα τα ζευγάρια;

- Δεν ξέρω τι άλλο κάνουν τα άλλα ζευγάρια. Ο κουμπάρος μου, πάντως, ούτε πιάτα

πλένει ούτε το μωρό λούζει ούτε απλώνει ρούχα.

- Και ποιος τα κάνει όλα αυτά;

183