Page 188 - Θέκλα Πετρίδου | Και οι άνδρες έχουν ψυχή

Από την άλλη, χρειάζεται τόσο στα αγόρια όσο και στα κορίτσια, να βάζουμε όρια στην
αποδεκτή συμπεριφορά. Είναι άλλο πράγμα η έκφραση συναισθημάτων και άλλο η
συμπεριφορά που είναι επικίνδυνη για το ίδιο το παιδί και για τους άλλους γύρω του.
Δύσκολο οι ισορροπίες να κρατηθούν, ειδικά με τις σημερινές συνθήκες. Δουλεύουμε
πολλές ώρες, έχουμε τόσες έγνοιες και τόσα προσωπικά και οικονομικά προβλήματα.
Μαθαίνοντας, όμως, στα παιδιά μας τα όρια, τους βοηθούμε στην αυτοσυγκράτηση και

στην επιβολή στον εαυτό τους μεγαλώνοντας. Δεν είναι όλα τα περιβάλλοντα φιλικά και
ανεκτικά όπως αυτό της οικογένειας. Τα παιδιά θα μπουν στο περιβάλλον του σχολείου,
του στρατού, του πανεπιστημίου, της ζωής, των σχέσεων με ενηλίκους και για να μπορούν
να επιβιώσουν και να ευημερήσουν χρειάζεται να έχουν μηχανισμούς αυτοσυγκράτησης
και ψύχραιμης συμπεριφοράς. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί εάν διδάξουμε στα παιδιά μας,
από τη μια την έκφραση των αρνητικών συναισθημάτων, κι από την άλλη την
αυτοσυγκράτηση. Αυτοσυγκράτηση χωρίς έκφραση των συναισθημάτων μπορεί να
οδηγήσει σε έκρηξη. Είναι εύκολο να το λες και δύσκολο να το πετύχεις.

Η κοινή άποψη ότι οι άντρες είναι δυνατοί, δεν κλαίνε και δεν εκφράζουν αδυναμία,
μπορεί να διαμορφωθεί και να περαστεί στα αγόρια ως εξής: Οι άντρες είναι δυνατοί με το
να εκφράζουν τα αρνητικά τους συναισθήματα, να βγάζουν τη στενοχώρια τους με
συζήτηση με ανθρώπους που τους αγαπούν και τους καταλαβαίνουν, ακόμα και με το
κλάμα, το οποίο βοηθάει πολύ τον άνθρωπο να ανακουφιστεί και με το να αποδεχθούν την
αδυναμία τους τη δεδομένη στιγμή. Αυτό θα τους δώσει τη δύναμη να αναλάβουν τον
εαυτό τους, να τον αντέξουν και να μπορέσουν να λειτουργήσουν ομαλά με τους γύρω
τους. Ένας άντρας που δεν εκφράζεται και δεν κλαίει, είναι στην ουσία αδύναμος. Επειδή
δεν μπορεί να προστατεύσει ακόμα και τον ίδιο τον εαυτό του από το θυμό και τη

στενοχώρια του. Όταν κρατούμε μέσα μας για μεγάλο χρονικό διάστημα αρνητικά
συναισθήματα, είμαστε σαν μια ζωντανή ωρολογιακή βόμβα. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να
εκραγούμε. Είτε με θυμό και βία προς τους άλλους, είτε με ζημιά προς τον εαυτό μας. Η
επιστήμη της Ψυχολογίας της Υγείας συσχετίζει διάφορα προβλήματα υγείας όπως τα
γαστρεντερικά, τα δερματολογικά, την υπέρταση, ακόμη και κάποιες μορφές καρκίνου με
τη διαχείριση των αρνητικών συναισθημάτων του ανθρώπου. Τα αρνητικά συναισθήματα
επικοινωνούνται στο σώμα από τους αντίστοιχους νευροδιαβιβαστές που εκκρίνει ο
εγκέφαλος μας. Αυτοί οι νευροδιαβιβαστές είναι χημικές ουσίες, που βοηθούν στην
προστασία του ανθρώπου από κινδύνους. Το άγχος, η στενοχώρια, ο φόβος, ο θυμός, ο

πόνος είναι προστατευτικά αισθήματα. Ο σκοπός τους είναι να ενεργοποιήσουν τον
άνθρωπο ώστε να δράσει προς όφελος του. Όταν τα αγνοούμε, και τα απωθούμε, τότε
αυτά κάνουν ζημιά στον οργανισμό μας.

Η βία και η επιθετικότητα είναι ένα θέμα που πρέπει να προσέξουμε με τα παιδιά. Στην
περίπτωση των αγοριών, η επίδειξη βίας εκ μέρους μας, βοηθάει στο να υιοθετήσουν ένα
πρότυπο βίαιης συμπεριφοράς. Υπάρχει μια επιστημονική διαμάχη για το αν οι άντρες
είναι βιολογικά πιο βίαιοι από τις γυναίκες. Για πολλά χρόνια η αντρική ορμόνη

τεστοστερόνη ενοχοποιούνταν για την επιθετική συμπεριφορά. Νεότερες έρευνες έχουν

188