Page 191 - Θέκλα Πετρίδου | Και οι άνδρες έχουν ψυχή

Ένα άλλο θέμα, που δυστυχώς έχουμε να αντιμετωπίσουμε συχνά στις μέρες μας, είναι
αυτό του μεγαλώματος των αγοριών σε μια μονογονεϊκή οικογένεια. Ένα στα δύο αγοράκια
περίπου μεγαλώνει με τη μητέρα του σήμερα, ενώ τον πατέρα του τον βλέπει περιοδικά.
Πολλές φορές συναντώ μητέρες αγοριών, οι οποίες ανησυχούν για το πατρικό πρότυπο
που λείπει από το παιδί τους. Υπάρχουν διάφοροι μύθοι για τα αγόρια που μεγαλώνουν με
τη μητέρα τους μόνο. Ότι μπορεί, για παράδειγμα, να προκύψουν μαμμόθρεφτοι, άβουλοι

ή ακόμη και ομοφυλόφιλοι! Πως μια μητέρα που μεγαλώνει μόνη της ένα αγόρι δεν είναι
σε θέση να του δώσει την κατάλληλη ανατροφή, ώστε να μεγαλώσει και να εκπληρώσει το
αντρικό πρότυπο. Δεν υπάρχει καμιά επιστημονική έρευνα που να αποδεικνύει κάτι τέτοιο.
Αυτό που επισημαίνουν οι έρευνες είναι πως η διαχείριση του διαζυγίου μπορεί να
προκαλέσει τραύματα στα αγόρια. Και συγκεκριμένα οι καυγάδες των γονιών που
συνεχίζονται και μετά το διαζύγιο και η απομάκρυνση του πατέρα από το γιο του.

Η ιδανική κατάσταση θα ήταν μετά από ένα διαζύγιο, που είναι ο πιο συνήθης τρόπος για

να προκύψει μια μονογονεϊκή οικογένεια, ο πατέρας να συνεχίσει να έχει σχέση με τα
παιδιά του, διατηρώντας τις ισορροπίες. Να έχει υπόψη του δηλαδή, πως ο γιος του δεν
φταίει σε τίποτα για το διαζύγιο και πως αν απομακρυνθεί από το παιδί του ή αν κατηγορεί
τη μητέρα του παιδιού, μόνο στο παιδί του θα κάνει ζημιά. Πολλές φορές βλέπουμε
πατέρες που επειτα από ένα διαζύγιο περνούν περισσότερο και πιο ποιοτικό χρόνο με τα
παιδιά τους. Πολλές φορές έτυχε να μου αναφέρει διαζευγμένος πατέρας ή διαζευγμένη
μητέρα πως μετά που ο πατέρας πάει να κατοικήσει αλλού, έχει περισσότερα κίνητρα για
να έχει πιο συχνή και ποιοτική επαφή με τον γιο του. Ενώ όσο ήταν ακόμη στην οικογένεια,
έχοντας την αίσθηση πως θα είναι πάντα εκεί, είτε απορροφούνταν από τους συζυγικούς

καυγάδες είτε από τη δουλειά του ή τα χόμπι του.

Αυτό που είναι πιο σημαντικό για ένα αγόρι μεγαλώνοντας, είναι να έχει μιαν υγιή εικόνα
του πατέρα και μιαν ουσιαστική σχέση μαζί του. Το να είμαστε καλά ψυχοσυναισθηματικά
είναι μια σοβαρή υποχρέωση που έχουμε απέναντι στα παιδιά μας. Να φροντίζουμε τον
εαυτό μας και την ψυχική μας υγεία, όχι μόνο τη σωματική, ώστε τα παιδιά όταν μας
συναντούν, να συναντούν ανθρώπους που είναι καλά και λειτουργούν επαρκώς. Σε μια
μονογονεϊκή οικογένεια είναι εξίσου σημαντικό η μητέρα να μην κατηγορεί τον πατέρα και
να τον παρουσιάζει ως τέρας στα μάτια του γιου. Ότι προβλήματα και να είχε η ίδια με τον
πρώην σύζυγο της, είναι διαφορετικό πράγμα από τη σχέση του γιου του μαζί του.

Προστατεύουμε το ίδιο το παιδί μας όταν του δίνουμε την ευκαιρία να γνωρίσει από μόνο
του τον πατέρα του και να τον κρίνει ο ίδιος. Φυσικά, στην περίπτωση που ο πατέρας έχει
εξέχοντα αρνητικά χαρακτηριστικά, όπως σοβαρούς εθισμούς και προβλήματα με τη βία
και το νόμο, εκεί πρέπει να γίνεται ένας διαχωρισμός. Να εξηγούμε δηλαδή στο παιδί πως
αυτό που συμβαίνει στον πατέρα του είναι μη αποδεκτό, μη υγιές.

Στην περίπτωση που ο πατέρας είναι εντελώς απών, είτε γιατί η μητέρα είναι ανύπαντρη,
είτε γιατί μετά από ένα χωρισμό ο πατέρας εξαφανίζεται, τότε είναι ωφέλιμο να βρούμε

ένα υγιές αντρικό πρότυπο με το οποίο να ταυτιστεί το παιδί. Αυτό μπορεί να είναι ένας

191